Τα πιο υποτιμημένα τραγούδια των Queen

Με αφορμή την 27η επέτειο θανάτου του Freddie Mercury σαν σήμερα, 24 Νοεμβρίου, σας παρουσιάζουμε 8 πιο υποτιμημένα τραγούδια των Queen, τα οποία, κατά πάσα πιθανότητα, έχετε ξεχάσει πως υπάρχουν ή και δεν γνωρίζετε.

Γράφει ο Αυγέρης Κανάτας

Τραγούδια ανύπαρκτα στις overplayed playlist των Greatest Hits, τουλάχιστον δυσεύρετα σε ταινίες και άλλα μέσα. Τι; Νόμιζες ότι Queen σημαίνει μόνο Bohemian Rhapsody και We Are The Champions;

Μόνο We Will Rock You και Don’t Stop Me Now; Μη μας πεις οτι ξες και το Another One Bites The Dust… duh!

Μην ανησυχείς, ήρθε η μέρα να ξεβγάλεις τη γλίνα του ΝαΟΗ, που με επιμονή κρατούσες πάνω στο δέρμα σου επί χρόνια, μια για πάντα. Έλα να σε μυήσω σε έναν αέναο εθιστικό μουσικό κύκλο των 70s. “Κρυφά” διαμάντια μιας άλλης εποχής, πιο Prog ίσως κι από οτιδήποτε άλλο έχεις ακούσει. Queen στο στοιχείο τους. ΞΕΚΙΝΑΜΕ. (Απολαύστε την playlist με τα κομμάτια που αναφέρονται στο τέλος του άρθρου).

The Millionaire Waltz

Tι να πρωτοπείς για αυτό το τραγούδι. Γραμμένο από τον πιο progressive songwriter του 20ου αιώνα (προφανώς κι εννοώ τον Freddie), το συγκεκριμένο κομμάτι αναμειγνύει Waltz με τα πασίγνωστα overdubs των Queen.

Φωνητικά και μελωδίες κυριολεκτικά από άλλον πλανήτη, δίνουν στο τραγούδι αυτό μία αριστοκρατική αύρα, την οποία ο εγκέφαλός μου βρίσκει ιδιαίτερα ακαταμάχητη. Lead Bass, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, από τον John Deacon, σε τέλειο συγχρονισμό με το αριστερό χέρι του Freddie.

Το mid section του τραγουδιού το μετατρέπει ξαφνικά σε ένα επικό Hard Rock κομμάτι, το οποίο btw ταιριάζει ΓΑΝΤΙ σε trailer για ταινίας δράσης, μόλις για να το κατευνάσει με το απίστευτα δημιουργικό του solo ο Brian May. Το τραγούδι ύστερα κλείνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Δηλαδή τραγουδάει ο Freddie. Αλλά τραγουδάει ωραία. Οπότε δεν του λες κάτι.

Το τραγούδι αυτό αποτελεί άριστο παράδειγμα της ευρύτητας του ρεπερτορίου των Queen. Δηλαδή γαμάει. Επίσης γαμάει το σημείο όπου το γυρνάει σε ελλάσωνες περίπου στην αρχή.

Εκεί που κάνει “Now I am sad, you are so far away, I sit counting the hours day by daaaaayyyyy…”. Γενικά το προτείνω το συγκεκριμένο.

Διαβάστε ακόμα: O Freddie Mercury είναι εδώ, δεν έφυγε ποτέ! (Movie Review) –

Bohemian Rhapsody | Έτσι αξίζει να θυμόμαστε τον Freddie Mercury (Movie Review)

My Melancholy Blues

Ένα ακόμα διαμάντι διά χειρός Freddie Mercury. Η φάση είναι να βρίσκεσαι σε μπαρ παλαιάς κοπής, με το σωστό θερμό (άλλα και χαμηλό) φωτισμό και ένα ουίσκι στο χέρι. Κόσμο αρκετό έτσι ώστε να μην πνίγεσαι στην εκκωφαντική του βαβούρα και φυσικά όρεξη να ακούσεις Queen. ΛΑΘΟΣ. ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙΣ ΟΡΕΞΗ ΝΑ AΚΟΥΣ QUEEN.

Χωρίς πολλά πολλά, το τραγούδι είναι η γαλήνη σε μορφή μελωδίας. Τέλειος συγχρονισμός πιάνου και μπάσου, φωνή… ε, πολύ καλή  (τι άλλο να πω πια…) και ένα συναίσθημα ηρεμίας σπάνιας φύσης. Ένα από τα καλύτερα Blues όλων των εποχών, από μία μπάντα, αν μη τι άλλο, όχι γνωστή για τα Blues της. Αυτή είναι δύναμη του ρεπερτορίου των Queen.

You Take My Breath Away

«Όχι άλλο Freddie, φτάνει πια», δεν είπε ποτέ κανείς. Γι’ αυτό και συνεχίζουμε με ένα ακόμη τραγούδι γραμμένο από τον ίδιο.

Για ακόμη μία φορά ο Freddie μας παραδίδει ένα γαληνευτικό αριστούργημα, συντροφιά με το πιάνο του και πιθανότατα ένα μπουκάλι βότκα. Περισσότερο σίγουρος όμως είμαι για το 2ο.

Εν απουσία ντραμς σε αντίθεση με το αμέσως προηγούμενο τραγούδι, άλλα με μερικές απίστευτες μελωδίες να αντηχούν καθ’ όλη τη διάρκειά του, σε πλήρη συμφωνία με το προηγούμενο, το εν λόγω κομμάτι θέλει το χρόνο του για να το εκτιμήσετε. Θέλει καναπέ, ακινησία, γεμάτο στομάχι και γενικά ένα ήρεμο κλίμα για να σας πει την ιστορία του.

White Queen (As It began)

Βγαλμένο από το αγαπημένο μου Prog Rock album και το 2ο κατά σειρά album των Queen,  Queen II (λιγότερο πρωτότυπο όνομα κι από λουκέτο σε μαγαζί το 2015), το White Queen επρόκειτο για ένα μικρό έπος.

Γραμμένο αυτή τη φορά από τον κιθαρίστα Brian May, το τραγούδι ακολουθεί τη πατέρνα των τελευταίων 2 και το άκουσμά του είναι ήπιων τόνων, for the most part… Σε κάποια σημεία το τραγούδι δίνει ένα τσικ παραπάνω στην ένταση και το αποτέλεσμα είναι μερικές πολύ αξιομνημόνευτες στιγμές, όπως τα ρεφρέν και το instrumental section. Αξιομνημόνευτο επίσης είναι το ότι χρησιμοποίησα την λέξη τσικ έκτος κουζίνας.

Όπως με κάθε τραγούδι που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και αυτό διασκευάζεται ελαφρώς από τους δημιουργούς του στις πολυπόθητες, τουλάχιστον για εμένα, live εμφανίσεις του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο instrumental section όπου απλά τα παλικάρια δίναν πόνο, δεν υπάρχουν άλλες λέξεις. Δεν λέω κάτι άλλο, το τραγούδι μπορεί να σας πείσει από μόνο του.

In The Lap Of The Gods (Revisited)

Το We Are The Champions πριν το We Are The Champions. Ίσως το καλύτερο τραγούδι για να τραγουδάς με μια μπάντα στην συναυλία τους. Υπογραφή Freddie Mercury στην εκτέλεση και στη παρτιτούρα. Εγγύηση ποιότητας. Μελωδία τόσο εθιστική όσο και το βίντεο με το γκολ του Δέλλα το ‘04. Φωνητική αυξομείωση τόσο μοναδική όσο… και το γκολ του Δέλλα το ‘04. Κυριολεκτικά. Είναι το μόνο γκολ που έβαλε με την εθνική.

Για να πειστείτε κι εσείς, δεν έχετε παρά να πληκτρολογήσετε “Ελλάδα-Τσεχία 2004” στο YouTube και να δείτε και μόνοι σας. Όσο για το τραγούδι, μπορείτε να γράψετε “In The Lap Of The Gods live at Wembley” και να ακούσετε για πάρτη σας. Spoiler, οι τύποι στο βίντεο είναι ιδιαίτερα πειστικοί.

Ένα τραγούδι το οποίο δεν έχει κάποια ιδιαίτερη περιπλοκότητα ως προς την ενορχήστρωσή του, απαιτητικά φωνητικά μεν, αλλά καταφέρνει να τρυπώσει μέσα στο κεφάλι σου χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Υποθέτω αυτοί είναι οι καλοί τραγουδοποιοί, εκείνοι που μπορούν να συνθέσουν κάτι πρακτικά απλό αλλά ανεξήγητα όμορφο και εθιστικό. Κρίμα που οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πεθάνει…

Spread Your Wings (BBC session)

Το επόμενο έργο τέχνης είναι γραμμένο από τον μπασίστα, John Deacon. Ποιος είναι αυτός ; Λογικά θα έχεις ακούσει το Another One Bites The Dust. Δικό του είναι. Παίζει να έχεις ακούσει και το I Want To Break Free. Παίζει… Και επειδή το Spread Your Wings δεν είναι και τόσο άγνωστο, στο δίνω κι αυτό.

Αλλά έχεις ακούσει ρε κερατά τη live εκτέλεση σε ένα session στο ραδιόφωνο του BBC το 1977; ΧΑ! Το περίμενα. Κοίτα, είναι λίγο πολύ τα ίδια. Πανέμορφη φωνητική μελωδία συνοδευόμενη από πιάνο, μπάσο και ντραμς που δίνουν ένα δύσκολο να του αντισταθείς ρυθμό με τη τέλεια, για αυτό το τραγούδι, ένταση,

ΑΛΛΑ… πάνω που νομίζεις ότι θα ακούσεις το ίδιο κλείσιμο, εκεί ακριβώς που λες: «μα καλά, ΠΟΣΟ πιο γαμάτο να γίνει πια αυτό το τραγούδι;» ξαφνικά αλλάζει ο ρυθμός σε Rock N Roll και ακολουθεί ένα οργανικό και φωνητικό κρεσέντο που λίγα άλλα μπορούν να σταθούν απέναντί του.

Σε όποιο όργανο και αν αφοσιώσεις τη προσοχή σου θα παρατηρήσεις ότι παίζει τον δικό του σημαντικό ρόλο στο να σου προσφέρει μια εμπειρία τόσο συγκεντρωτική και τόσο καθολική, που… απλά γαμάει το τραγουδάκι.

Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο. -Θωμάς Μάτσιος, αντιπρόεδρος ΠΑΕ Εδεσσαϊκός

We Will Rock You (Fast)

Α.Κ.Α. Ο τέλειος τρόπος να ανοίξεις μία συναυλία. Πρόκειται για διασκευή του original από τους συνήθεις υπόπτους. Μην σας ξεγελά ο τίτλος, η συγκεκριμένη έκδοση ΔΕΝ είναι πιο “γρήγορη” από την original (ως αναφορά τους χτύπους ανά λεπτό), αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα μουσικά όργανα “αγκαλιάζουν” τη φωνη του Freddie δίνει ένα άλλο άσμα στο ίσως πιο κλασικό ροκ τραγούδι όλων των εποχών.

Όπως και με το προηγούμενο παράδειγμά μας, εκεί που νομίζεις ότι οι τύποι δεν μπορούν να γίνουν πιο γαμάτοι, σου σκάνε κάτι τέτοια κομμάτια και σε αφήνουν στο τόπο. Άλλος ένας συνδετικός κρίκος με το προηγούμενο παράδειγμα είναι ότι η μόνη ηχογράφηση της εν λόγω έκδοσης του We Will Rock You έχει γίνει στο ίδιο session στο ράδιο του  BBC. Υποτιμημένο baseline btw. Απλά ακούστε το.

Death On Two Legs

Κλείνουμε με ένα από τα πιο εντυπωσιακά opening solos που έχουν αντηχήσει ποτέ. Ο Freddie Mercury αγανακτισμένος από τη κακή μεταχείριση που έχει πέσει θύμα η μπάντα του, ξεσπά πάνω στο πιάνο του με το αποτέλεσμα να είναι αυτό το τραγούδι.

Την παράσταση φυσικά κλέβει η κιθάρα του Brian May, με μερικά από τα πιο aggressive solo που έχουν γραφτεί ποτέ, δίνοντας έτσι αυτό το “άντε γαμήσου” άρωμα που τόσο επιθυμούσαν. Είναι το εναρκτήριο τραγούδι του A Night At The Opera, το άλμπουμ όπου πρωτοεμφανίστηκε το Bohemian Rhapsody.

Όπως έχει δηλώσει και ο Roger Taylor, μετά την παγκόσμια επιτυχία του Sheer Heart Attack, το album πριν το A Night At The Opera, η μπάντα δεν ήταν σε καθόλου καλή οικονομική κατάσταση, εξού και ο θυμός που ακούγεται στο εν λόγω τραγούδι.

ΦΥΣΙΚΑ και υπάρχουν κι άλλα σχετικά άγνωστα ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ από τα παλικάρια, οπότε εάν θα θέλατε να υπάρξει κι ένα 2ο αφιέρωμα, πείτε το. Κάτι θα γίνει.