Lacta+Merenda… Hell on Earth
Ναι, ναι, είμαστε μουσικό site και… ναι, ναι ασχολούμαστε με geek stuff, ταινίες, σειρές κλπ.
Εσείς που μας γνωρίσατε σε αυτή μας τη μορφή, του School of Rock δηλαδή, δίκιο θα έχετε να διαμαρτύρεστε γιατί δεν ξέρετε το καμμένο παρελθόν μας. Οι λίγο που είχαν ακολουθήσει από το classofgeeks.wordpress.com, θα καταλάβουν πολλά για το παρακάτω κείμενο.
Εξάλλου αν ψάξετε στα αφιερώματα μας, θα βρείτε μια μονομαχία Caprice-Μπισκότων Παπαδοπούλου… Μεταφορά από το παλιό blog. Έτσι λοιπόν, θα γράψω για την δυσάρεστη εμπειρία που είχα δοκιμάζοντας το νέο έδεσμα της Lacta. Αυτό με τη γέμιση Merenda…
Εδώ και καιρό δίνω μεγάλη προσπάθεια να κόψω τα γλυκά, μπας και μικρύνει λίγο η μπάκα μου αλλά που… Τα κατάφερα (εν μέρη) με τα γλυκά και ξεσπάω στο τυρί. Του γαμ… Εμ, είναι μια άλλη συζήτηση αυτή. Στο θέμα μας τώρα.
Την Τετάρτη 1η Οκτώβρη, πέρα από τις 14823 δουλειές που κάνω (με οικονομική ανταπόδοση κάτω του μηδενός), είχα και μια βάρδια να επιτελέσω στο site του superbasket.gr σαν συντάκτης. Στον δρόμο για την επιστροφή μου από μια άλλη δουλειά και πριν στρώσω το πωπουδέλι μου στον Mac μου (δεν έχω iphone μη μου τα πρήξετε), είχα περάσει μια βόλτα από το super market της γειτονιάς για να προμηθευτώ την αγαπημένη μου (not) σαλάτα. Και να σου ο διάολος που παραμονεύει σε κάθε γωνία, είδα μια αφίσα για τη συνεργασία μεγατόνων. Ποιoς Dio και Black Sabbath μου λέτε, LACTA και MERENDA είναι η φαντασίωση κάθε αξιοπρεπή χοντρού φαταούλα ή φρεσκοχωρισμένης που θα δει ξανά και ξανά το «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ».
Έτσι, μιας και ένιωθα άδειος από ενέργεια για την επερχόμενη βάρδια (και καλά…), άδραξα την ευκαιρία και έχωσα μια σατανική κόκκινου-μπλε περιτυλίγματος στο καλαθάκι μου. Έτσι, για το τάιμ άουτ…
Κατά τις 21.00 και αφού ο όγκος δουλειά έδειχνε να είναι παρελθόν, βγάζω από την κατάψυξη (προσωπική λόξα) την Lacta. Και όμως… Σαν φίλος των φτηνών γλυκών (βλέπε σοκολάτες από περίπτερα) και ειδικά της συγκεκριμένης μάρκας, δεν ενθουσιάστηκα καθόλου, ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ. Η γεύση πίκριζε. Ω, ναι…
Δεν ξέρω αν έφταιγε η σαλάτα που είχα φάει πριν (αγγούρι-φέτα, το τυρί που λέγαμε), ή αν το σούπερ μάρκετ την είχε αφήσει απροστάτευτη από τις εξωτερικές συνθήκες πριν τις βάλει στο ράφι. Το θέμα ήταν ότι πίκριζε το στόμα μου. Και φυσικά, σαν καλό γουρούνι που είμαι την έφαγα μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο. Εδώ έχω φάει σουβλάκι που μύριζε ποδαρίλα παλιότερα, στην πικρή σοκολάτα θα κολλούσα. «Ίσως αυτή τη γεύση λανσάρουν», σκέφτηκα…
Φευ…
Λιγότερο από 10 λεπτά μετά, η κοιλιά μου έκανε πρόβα πνευστών για Big Band της Νέας Υόρκης. Από τούμπα μέχρι κλαρινέτο.
Ε, δεν χρειάζεται να σας πω περαιτέρω λεπτομέρειες, Αν ήμασταν ακόμα ένα underground blog, θα πόσταρα και φωτογραφίες του συμβάντος (όποιος θέλει ας μου στείλει pm).
Ποιος λοιπόν φταίει για την ταλαιπωρία μου; Εσείς δοκιμάσατε; Εγώ έπεσα στην περίπτωση ή το προϊόν είναι σκάρτο; Εντάξει, δύσκολο το δεύτερο αλλά θα ήθελα μια δεύτερη γνώμη…
Τι χεστήκατε για το κείμενο; Και ΕΓΩ! Όχι για το κείμενο…
