Ας μιλήσουμε για το The Bear

Πραγματικά θα ήταν ιεροσυλία να μην μιλήσω για το The Bear. Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θα κάνω αυτό το άρθρο, γιατί θεωρώ ότι θα μπω πάλι στο κλίμα που με έβαλε αυτή η σειρά και στις δύο σεζόν της, αλλά…

Η σειρά του FX, που από το πρώτο της επεισόδιο φάνηκε ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό και όχι για μια απλή σειρά μαγειρικής, όπως λανθασμένα πολλοί νομίσαμε. Ναι, βάζω Α’ πληθυντικό. Τόσα ήξερες, τόσα έλεγες Γιωργάκη. Πού να ήξερες ότι μετά από 18 επεισόδια και δύο σεζόν, θα φύγεις με περισσότερα ψυχολογικά και από την Ρούλα Βροχοπούλου, όταν την είχε αφήσει ο μεγάλος της έρωτας, Φραν.

Αλλά ας μην ξεφεύγω. Γιατί πραγματικά δεν χρειάζεται να γεμίζω με cult αναφορές, ένα άρθρο το οποίο θέλει να αναλύσει σοβαρά τα όσα έζησα βλέποντας το The Bear.

Καταρχάς λίγα λόγια για την πλοκή:

Η σειρά μάς τοποθετεί στο Σικάγο, όπου ο Carmen “Carmy” Berzatto, που τον υποδύεται ο Jeremy Allen White από το αγαπημένο Shameless (από τη μία καλή οικογένεια στην άλλη πας ρε πασά), έχοντας γίνει ένας γνωστός chef και δουλέψει σε μεγάλα μαγαζιά σε όλο τον κόσμο και πιο πρόσφατα στην Νέα Υόρκη, επιστρέφει για να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, ένα αμερικάνικου τύπου diner (ταβερνίο) ονόματι “The Beef”, όταν ο αδερφός του, Michael “Mikey” Berzatto (Jon Bernthal), δυστυχώς αφαιρεί την ίδια του την ζωή.

Ο Carmy, λοιπόν, έχοντας να αντιμετωπίσει αυτό το γεγονός, έρχεται για να αλλάξει τα πράγματα, παλεύοντας ταυτόχρονα με το πιστό προσωπικό που έχει συνηθίσει έναν συγκεκριμένο τρόπο εργασίας, που δεν συνάδει με τα στάνταρ του ίδιου, αλλά και τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες που πλαισιώνουν το cast, για να μπορώ να αναφέρομαι και σε αυτούς, είναι ο Richie (Ebon-Moss Bachrach), η νέα σου-σεφ Sydney (Ayo Edebiri), η Tina (Liza Zayas), o Marcus (Lionel Boyce) και η αδερφή του Carmen, Natalie “Sugar” Berzatto (Abby Elliott)

Η αστική ηρεμία που μας δίνει το The Bear, με τα μεγαλοπρεπή πλάνα του Σικάγο, έρχεται να διαταραχθεί μπαίνοντας στον κόσμο της οικογένειας Berzatto. O Carmen προσπαθεί να ορθοποδήσει μια επιχείρηση γεμάτη από χρέη, παίρνοντας αποφάσεις να αλλάξει τα πράγματα. Ο Richie, η Tina και άλλος ένας chef, o Ebra, είναι αυτοί οι οποίοι θεωρούν πως η κατάσταση πρέπει να μείνει ως έχει, ενώ ο Marcus και η Sydney θέλουν την αλλαγή και είναι οι βασικοί σύμμαχοι του Carmen στην κουζίνα. Οι χαρακτήρες μας, όλοι οδηγούνται από κάτι στο The Beef την πρώτη σεζόν και μπορούν να χαρακτηριστούν ως τραγικοί και τους πονάμε δίχως να ξέρουμε το γιατί. Όλοι φωνάζουν και δυσλειτουργούν σαν ένα, αλλά κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί το ότι μπορούν να τα πάνε και καλύτερα χωρίς τις φωνές, γιατί ο καθένας είναι μπλεγμένος στα δικά του προβλήματα και στον δικό του κόσμο.

Ωστόσο, αν θα έπρεπε να περιγράψω κάπως τα όλα όσα γίνονται στην πρώτη σεζόν, χωρίς να θέλω να περιγράψω πολλά από τα γεγονότα, προκειμένου να τα δείτε και εσείς οι ίδιοι, θα έλεγα ότι όλα κινούνται γύρω από τον Michael.

O Jon Bernthal έχει μια τετράλεπτη σκηνή στην πρώτη σεζόν, θεωρείται guest star και είναι μια αναδρομή σε παλιά χαρούμενη στιγμή της οικογένειας. Αλλά η ερμηνεία του είναι τόσο καλή, που καταλαβαίνεις ότι ο Michael έδινε πνοή στην οικογένεια και ταυτόχρονα ήταν ο κινητήριος της μοχλός. Και με τις λεπτομέρειες που μαθαίνουμε αργότερα, καταλαβαίνουμε ότι όλη η εσωστρέφεια, όλη η άρνηση του γεγονότος ότι αυτοκτόνησε από όλους τους χαρακτήρες, όλη η ένταση, οι φωνές, είναι απόρροια του ότι όλοι (πλήν της Sydney που είναι καινούργια στον χώρο) δεν έχουν αποδεχτεί ότι ο Michael έχει φύγει.

Η πρώτη σεζόν του The Bear, είναι ένα στάδιο της θλίψης και του πένθους, που σταδιακά γυρνάει στο ότι “ίσως ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε” και να σβήσουμε μια και καλή το “The Beef” και να το μετατρέψουμε σε “The Bear”, ένα εστιατόριο καινούργιο, με μια ονομασία περίεργη που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα.

Η δεύτερη σεζόν, που προβλήθηκε πρόσφατα φέρνει αλλαγές.

Και οι αλλαγές αυτές έρχονται, γιατί οι χαρακτήρες μας, φεύγουν από την εσωστρέφεια τους και βγαίνουν έξω στον κόσμο να μάθουν πράγματα και να έρθουν πίσω αποφασισμένοι να κάνουν αυτό το δύσκολο εγχείρημα τους να δουλέψει. Για χάρη του Michael αλλά και ως απόδειξη για τους εαυτούς τους, ότι μπορούν να τα καταφέρουν, ανεξαρτήτως των δυσκολιών που πάντα υπάρχουν εκεί ως υπενθύμιση του ότι, το ”The Bear” αποτελεί μία όαση, όπου ο καθένας μπορεί να εκφραστεί διαφορετικά, με τον τρόπο του και να δείξει ότι νοιάζεται ο ένας για τον άλλον.

Μέχρι και ο Ρίτσι, που είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας σε όλη την σειρά, αλλάζει και από έναν χαμάλη, ο οποίος προσπαθεί να δείξει χρήσιμος (τουλάχιστον αυτό θέλει να δείχνει) αποδέχεται τα λάθη του και ότι ο καλύτερος του φίλος, ο Michael, δεν είναι πια εδώ και αναλαμβάνει μόνος του ευθύνες. Στη δεύτερη σεζόν δίνονται απαντήσεις σε ό,τι ερωτήματα είχαμε στη πρώτη.

Τι οδήγησε τον κάθε χαρακτήρα μας να έχει τις ανησυχίες του, και ειδικά για τον Carmy, μας δίνει μεγάλες απαντήσεις στο τι τον έκανε να θέλει να φύγει μακριά από αυτή την κατάσταση. Δεν θα πω πολλά εδώ. Απλά θα σας πω, για όσους δεν έχουν δει την σειρά, έκτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν και μετά ελάτε να μου πείτε, αν δεν φύγετε με κάποιου είδους ψυχολογική ανάγκη για μια αγκαλιά από τους δικούς σας.

Τα ονόματα σε αυτό το επεισόδιο πολλά. Jamie Lee Curtis, Bob Odenkirk, Jon Bernthal, Sarah Paulson, John Mulaney μαζί με τους χαρακτήρες μας. Όλοι εμφανίζονται για ένα Χριστουγεννιάτικο δείπνο γεμάτο άγχος, γεμάτο ένταση, που σε παίρνει από τα μαλλιά, σε τραβάει στον ιλιγγιώδη ρυθμό του χάους που κυριεύει την οικογένεια Berzatto και όταν σε αφήνει, σε αφήνει εξαντλημένο ψυχολογικά και συναισθηματικά. Πρέπει να το δείτε και θα το δείτε και ας ξέρετε το τι έρχεται.

Και αν η πρώτη σεζόν κλείνει με ένα άγχος για το τι θα γίνει στην συνέχεια, η δεύτερη μας χαιρετάει με μια αίσθηση ικανοποίησης, αλλά με ένα έντονο τίμημα, το οποίο πληρώνει όλο ο πρωταγωνιστής μας.

Ο Carmen είναι αυτός, ο οποίος έχει την πίεση να πετύχει, για τον αδερφό του. Δεν δείχνει ποτέ τα πραγματικά του συναισθήματα, τα σημάδια της ζωής του σε αυτή την οικογένεια είναι έντονα, αλλά η ανάγκη του να νιώσει κοντά με τον αδερφό του, ακόμη και μετά τον θάνατο του, του δίνει το κίνητρο που χρειάζεται για να τρέξει το εστιατόριο. Στη δεύτερη σεζόν, γνωρίζουμε και την τρυφερή του πλευρά, για να οδηγηθούμε ξαφνικά, σε μια απότομη πτώση και με ένα πληρωμένο ακριβά τίμημα όσον αφορά την προσωπική του ζωή, επειδή ο ίδιος, για πρώτη φορά, κλεισμένος στον εαυτό του, αποδέχεται τα προβλήματα του, αποδέχεται το τι συμβαίνει στο μυαλό του, χωρίς να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να προχωρήσει παρακάτω, θεωρώντας ίσως ότι δεν το αξίζει.

Για να κλείσω το άρθρο μου, γιατί σας είπα πολλά και πάλι και δεν θέλω να σας κουράζω, το The Bear, είναι μια σειρά, την οποία αν θα τη χαρακτήριζα θα την ονόμαζα ένα “συνειδητό χάος” και ένα love letter στην ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψει κάποιος σε αυτούς. Όλοι μας όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε κανέναν, μπλεκόμαστε σε μία λούπα μετριότητας ή μιας ρουτίνας. Αλλά όταν κάποιος μας πάρει από το χέρι και μας πει ότι πιστεύει σε εμάς και ότι μας αγαπάει, τότε νιώθουμε ικανοί να κάνουμε τα πάντα. Δεν είναι μια απλή σειρά. Είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής. Και αγαπώ κάθε δευτερόλεπτο. Και θα το κάνετε και εσείς. Πιστέψτε με.