Γιατί δεν τις φτιάχνουν έτσι πια;

Καιρό είχα να εκφραστώ με ένα blog. Ένα πραγματικό blog με σκέψεις και προβληματισμούς, όχι απλή αναφορά γεγονότων και αφιερωματικό λόγο.

Όπως θα έχετε καταλάβει ότι το School Of Rock ή πλέον SOR.GR είναι σχεδόν ανενεργό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν πράγματα να πεις ή γιατί δεν μας συγκινούν τα ίδια πράγματα που μας συγκινούσαν όταν το ιδρύσαμε. Απλώς πιστεύω ότι το blogging πέθανε. Το πίστευα και πριν τις AI που σου γράφουν από ποιήματα μέχρι και βιβλία. Πέθανε νομίζω κάπου το 2018 με τη μεγάλη έκρηξη του Podcasting και των παραγωγών βίντεο ακόμα και για μικρά κανάλια στο youtube, που είναι επιπέδου TV και όχι underground. Και εγώ πλέον δεν διαβάζω σεντόνια στο ίντερνετ (ή ιντερνέτ). Έχω καμιά 20αριά αγαπημένα podcast που περνάω την ώρα μου.

Οπότε γιατί να γράψω; Well… Γιατί που και που το χρειάζομαι. Και δεν είμαι youtuber ή podcaster (ακόμα τουλάχιστον).

Πάμε στο θέμα μας.

Μου λείπει πολύ το στιλ των ταινιών που μεγαλώσαμε. OK Boomer θα μου πείτε, but hear me out!

Δεν εννοώ (μόνο) τις macho μπρατσωμένες ταινίες του Sly και του Arnie. Φυσικά και τις αγαπάω αυτές και τις βλέπω ακόμα, αλλά καλώς ή κακώς, αυτά τα blockbuster αντικαταστάθηκαν με το Super Hero genre και δεν παραπονιέμαι. Μου αρέσουν (ως επί το πλείστον) οι ταινίες με τους Σούπερζ και οι παλιές μπρατσωμένες ταινίες, είναι εκεί, μας περιμένουν να μας κάνουν παρέα όποτε νιώσουμε νοσταλγία.

Εγώ μιλάω για ένα άλλο είδος ταινιών. Τις απλές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που στο χαρτί μοιάζουν σαν σενάρια 20 σελίδων (μπορεί και να ήταν) αλλά τις κάνουν να ανθίζουν το μεράκι του πρωταγωνιστή και του σκηνοθέτη.

Το ένιωσα αυτό βλέποντας την άγνωστη για μένα ταινία των αδερφών Κοέν, Barton Fink του 1991 με τον John Turturro.

Ένας εσωστρεφής λαϊκός Νεοϋορκέζος συγγραφέας-σεναριογράφος που προσλαμβάνεται στο Hollywood του ’50, αντιμετωπίζει συγγραφικό τέλμα αλλά δυσκολίες προσαρμογής.

Αυτό. Δεν έμοιαζε καν με κλασική ταινία Κοέν. Ήταν χαρακτηριστική early 90s movie.

Μέσα από διαλόγους, προσωπική προσπάθεια του ηθοποιού και ελάχιστη δράση, ταξιδεύουμε μέσα από την αγωνία του να αποκτήσει και πάλι φωνή σε ένα ξένο περιβάλλον. Μια ταινία που μάλλον θα έπαιζε κάποιο μελαγχολικό βροχερό απόγευμα Κυριακής για να σου θυμίσει ότι την επόμενη μέρα είχες σχολείο. Που στο συγκεκριμένο τηλεοπτικό slot θα υπήρχαν τις επόμενες Κυριακές ταινίες όπως το Κορίτσι Μου, Μέρα της Μαρμότας, Outrageous Fortune, Big Business, Tremors, Big, Μπετόβεν, Αγάπη μου, Συρρίκνωσα τα Παιδιά, Ο μπαμπάς της νύφης κλπ. Γενικώς σαν τις ταινίες που έχω στο κλεμμένο κολάζ άρθρου.

Για να μην πιάσω κωμωδίες όπως ο Ηλίθιος και Πανηλίθιος (το πρώτο φυσικά) και το The ‘Burbs που πλέον θεωρούνται προσβλητικά (άλλη συζήτηση).

Αυτού του τύπου οι ταινίες λείπουν περισσότερο. Low ή mid budget απλές ιστορίες που ο σκηνοθέτης, κυρίως, είναι το παν, αφού το σενάριο είναι στην ουσία μια ιδέα.

Και πραγματικά καταλαβαίνω ότι με την καταιγίδα του Political Correct τα στούντιο φοβούνται να μην τους έρθει καμιά ξανάστροφη. Ωστόσο στο συγκεκριμένο είδος ταινιών, δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα φίμωσης. Το μήνυμά τους είναι απλό.

Μην παρεξηγηθώ ως γεροντολάγνος. Στη δεκαετία 2010-2020 βρίσκονται οι περισσότερες ταινίες που με συγκλόνισαν ως ενήλικα. Τις ανατριχίλες, τη συγκίνηση και το έπος που νιώσαμε στο Infinity War και στο Endgame δεν τις είχα νιώσει ούτε στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (μην με παρεξηγείτε, δεν ήξερα τότε). Ενώ επίσης και το ταλαιπωρημένο horror genre, που το καταδιώκουν οι fans που έζησαν τα creepy 80s, έχει να επιδείξει ταινιάρες.

Αυτό που μας λείπει εμάς τους καναπεδάκηδες, που θέλουμε να δούμε κάτι για να χαλαρώσουμε αλλά να μην είναι για 200η φορά τα Φιλαράκια ή το The Office, είναι ένα The Founder (γενικώς το λάτρεψα, αλλά…) χωρίς ηθικό δίδαγμα και ένα Marriage Story χωρίς πολύ φανφάρα. Αυτές οι σύγχρονες ταινίες είναι μου έρχονται στο μυαλό (θα υπάρχουν σίγουρα κι άλλες) που θυμίζουν τις low key ταινίες που ανέφερα πιο πάνω. Το πρόβλημά τους, αν μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα, ήταν η άψογη καλογυαλισμένη παραγωγή τους.

Ποιες ταινίες σας λείπουν εσάς; Πείτε μας στα σχόλια.

Αν είστε βιβλιόφιλοι, συλλέγετε φιγούρες ή παίζεται επιτραπέζια παιχνίδια, το βιβλιοπωλείο Κρόνος ήρθε στη ζωή σας για να σας προμηθεύσει αυτά που αγαπάτε.

Το βιβλιοπωλείο Κρόνος kronosbooks.gr ιδρύθηκε τον Μάιο του 2022 από τον ιδρυτή του School Of Rock, Γιώργο Μεσολογγίτη.

Σας ευχαριστούμε για τη στήριξη!