Το Gotham σε εξιτάρει…

[dropcap size=dropcap]Τ[/dropcap]ο Gotham μου αρέσει.  Για την ακρίβεια είναι μέσα στις αγαπημένες μου σειρές «παρέα» με το Walking Dead και το The Strain. Οι περισσότεροι φανς των κόμικ ίσως δεν συμφωνήσουν, αλλά το Gotham είναι μια από τις πιο καλογυρισμένες σειρές που έχουν τραβηχτεί.  Όταν μου ζήτησαν να γράψω την άποψη μου, για τα πεπραγμένα της σειράς μέχρι τώρα, το δέχτηκα με χαρά. Άλλωστε δεν είμαι και πολύ φανατικός των κόμικ και ίσως να έχω μια πιο «αντικειμενική» άποψη.

Άλλο Gotham, άλλο Batman

Αρχικά να ξεχωρίσουμε κάποια πράγματα. Το Gotham δεν έχει σχέση με το κλασικό Batman. Ουσιαστικά είναι τα Origins του κάθε χαρακτήρα και το έχουν εξηγήσει και οι δημιουργοί του. Οπότε είναι μια νέα ιστορία και την καταπιάνεις από όπου θες έσυ. Για αυτό και δεν είναι σε στυλ Batman Begins, Dark Knight κτλ. Όπου υπάρχουν σούπερ-κακοί, υπάρχουν και σούπερ ήρωες, η και το αντίστοιχο. Η Catwoman είναι ακόμα κοριτσάκι, η Poison Ivi το ίδιο όπως και ο Bruce Wayne αγοράκι.

Ο μόνος που έχει επαφή με το έγκλημα, είναι ο Πιγκουίνος. Ξεκίνησε σαν το παιδί που κρατούσε την ομπρέλα της Fish Mooney και στα τελευταία επεισόδια κατάφερε να πάρει το κλαμπ της. Με λίγα λόγια έκανε το πρώτο βήμα για να γίνει ο Πιγκουίνος που όλοι γνωρίζουμε.

Φυσιολογικό λοιπόν το Gotham να θυμίζει αστυνομική σειρά και όχι σειρά σούπερ-ηρωών. Πάντως θα μπορούσαν να προστεθούν περισσότερες σκηνές με τον μικρό Bruce Wayne, να κάνει προπόνηση στις πολεμικές τέχνες ή κάτι τέτοιο, στην τελική για να γίνεις ο Batman θέλει χρόνια εκπαίδευση.

Midseason finale και Arkham

Στο τέλος της Midseason, ο James Gordon μεταφέρεται στο Arkham (φυλακή για ψυχοπαθείς) με εντολή ως φύλακας. Εκεί μένει για μισό επεισόδιο, αφού ενας φυλακισμένος ονόματι Jack Grubber παίζει με το ρεύμα, σκοτώνοντας πολλούς φυλακισμένους και τελικά καταφέρνει να αποδράσε. Μαζί του ένας κρατούμενος που έχει σκοτώσει όλη του την οικογένεια. Όπως επίσης έχει «ψημένο» εγκέφαλο και αλλαγή προσωπικότητας.

Το τι έκανε ο πρωταγωνιστής του Gotham μέχρι τότε στο Arkham μέσα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό που με «χάλασε» είναι το γρήγορο της ιστορίας, μέχρι να συνηθίσουμε την αλλαγή του Arkham, ο James Gordon είναι και πάλι στους δρόμους.

Βολικό για έναν αστυνομικό που τον πολεμάει το οργανωμένο έγκλημα και οι «ανώτερες τάξεις» που είναι διεφθαρμένες. Μάλιστα, καταφέρνει να πάρει και πάλι την θέση ως ντεντέκτιβ, όταν σταματάει τον Jack Grubber χρησιμοποιώντας ένα ποτήρι νερό (!) από το να ψήσει τον Don Maroni ζωντανό. Δεν έγινε καμία μάχη με ένταση, ανταυτού ήταν βαρετή.
Το βαρετό της ιστορίας, πάντως σκεπάζεται από την τροπή που πήρε το Gotham στα τελευταία δύο επεισόδια.

Ο Don Falcone με την βοήθεια του Πιγκουίνου, ξεσκεπάζει το σχέδιο της Fish Mooney να τον βγάλει εκτός ρίχνοντας του στο πλάι την «παγίδα» της Λάιζα. Μιας όμορφης κοπέλας που μοιάζει στην μητέρα του. Αποδεκατίζει τους άνδρες της και την κρατάει φυλακισμένη, μέχρι που ο Μπούτς (το πρωτοπαλίκαρο της) την ελευθερώνει. Όταν ακουμπάς την μάνα κάποιου, που είναι και ιερό πρόσωπο αυτά παθαίνεις. Ο Πιγκουνίνος καταφέρνει να πάρει το κλάμπ της στα χέρια του και ένας νέος κύκλος ξεκινάει.

Όσο για τον James Gordon η τελευταία του μεγάλη πράξη, είναι το ξεσκέπασμα μια σπείρας αστυνομικών που διακινούσαν ναρκωτικά, με την βοήθεια ένας πρωτοπαλίκαρου από τους άνδρες του Πιγκουίνου. Βέβαια αυτό έγινε με αθέμιτα μέσα, γιατί δίκαια δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στο Gotham.

Τελικό συμπέρασμα

Το Gotham αν και με απογοήτευσε στην αρχή, σιγά σιγά αρχίζει και με εξιτάρει περισσότερο. Η τροπή που πήρε είναι κάτι που δεν περίμενε κανείς. Έτσι κερδίζει την θέση του στις καλύτερες ανερχόμενες σειρές κερδίζοντας όλο και περισσότερο κοίνο.

Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο επεισόδιο. Σε όσους δεν την παρακολουθούν, ας της δώσουν μια ευκαιρία και δεν θα χάσουν.