Μουσική και έρωτας είναι πράγματα ταυτόσημα
Ποια είναι εκείνα τα πράγματα στη ζωή που ενώ σε αφήνουν εξουθενωμένο, εσύ ταυτόχρονα επιζητείς την συνέχεια τους, ακόμα περισσότερο;
Δεν ήξερα καμία απάντηση στην αρχική ερώτηση που βάζω. Αυτό είναι ένα κειμενάκι που πήγα όπου με έβγαλε εκείνο, άφησα την τύχη και το ένστικτο, και το αποτέλεσμα; ξανά το ίδιο, Μουσική.
Αν το πρώτο που σας ήρθε να απαντήσετε είναι το σεξ, τότε να μάθετε δύο πράγματα. Πρώτον να απαντάτε -έστω και εσωτερικά- χωρίς βιασύνη. Δεύτερον να σκέφτεστε outside the box. Αν το σεξ σε αφήσει εξουθενωμένο -και ικανοποιημένο φυσικά- δε θες σίγουρα και άλλο, εκείνη την στιγμή. Θες να κοιμηθείς, να φας, να τραβήξεις καμία τζούρα και τα γνωστά. Αν μετά την πράξη θέλει και άλλες αγκαλίτσες και φιλάκια, έχε στο νου σου αυτό: Δεν είναι γιατί είναι ρομαντική ή σπασαρχίδο ή κολλιτσίδα, όχι. Το κάνει επειδή δεν ένιωσε ικανοποιημένη. Πράγμα που άμα καταφέρεις, μην ανησυχείς, θα σου γυρίσει εκείνη πρώτη την πλάτη για να την αφήσεις ήσυχη να στανιάρει.
Μπορεί να νιώσεις πνευματικά εξουθενωμένος μετά από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ζωηρή και βαθιά συζήτηση με κάποιον. Ιδίως εάν είναι του αντίθετου φύλου. Πόσο μάλλον φυσικά εάν υπάρχει διάχυτη, στον αέρα της ανταλλαγής σκέψεων, μια υποβόσκουσα τάση για ερωτοτροπία των αόρατων παλμών που εκπέμπουν τα σώματα σας. Η καύλα στην ατμόσφαιρα δηλαδή.
Δύσκολα χορταίνει κανείς από μια τέτοιου είδους εγκεφαλική διέγερση, όσο εξουθενωμένο και αν σε αφήσει. Πολύ πιο σύντομα, πολύ πιο γρήγορα από κάθε άλλο εθισμό, θα επιζητήσεις και άλλο.
Μοιάζει με τα encores σε συναυλίες μεγάλων μουσικών. Ο κόσμος δε θα σταματήσει ΠΟΤΕ να ζητάει , «άλλο ένα τραγούδι». Μέχρι να ξημερώσει μπορούν να σε πάνε.
Αυτό είναι το ευαίσθητο σημείο του Bruce Springsteen, γνωστός για τις επικές τρίωρες και βάλε συναυλίες του. Τα encores του κάποιες φορές φτάνουν σε διάρκεια το κανονικό setlist, είναι αδιανόητο. Τόσο υπέροχος, τόσο φιλότιμος, τόσο ψυχάρα. Δεν μπορεί να αρνηθεί την μανιακή επιθυμία του κόσμου που τον αγαπάει για «άλλο ένα ρε Μπρους». Τρέφεται από αυτό ο καλλιτέχνης, και αν όπως στην περίπτωση του ”Αφεντικού” ζει για αυτό που κάνει και περνάει καλά, το να μοιράζεται την χαρά του αυτή είναι μια προσφορά που δεν μπορεί να την αρνηθεί.
Όπως καταλάβατε μια από τις απαντήσεις μου στο αρχικό ερώτημα είναι η μουσική. Αυτή, η κινητήριος δύναμη των αισθήσεων. Η αρμονική αυτή αβρότητα που ντυμένη με νότες μας απαλλάσσει, έστω φευγαλέα, από την «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» διαπίστωση που αναπόφευκτα θα κάνουμε για τη ζωή μας. Το καταφύγιο πάντα θα είναι η μουσική. Η αγάπη μπορεί να έχει τέλος, τα υλικά σίγουρα, η δόξα επίσης, τα πλούτη δε θα τα πάρεις μαζί σου, τις ηδονές μπορεί να τις απομυθοποιήσεις, την μουσική ποτέ. Η τέχνη είναι αιώνια, είναι υπεράνω όλων μας και στέκει σαν ετερόφωτη αξία. Και αν ο Θεός, ή η έννοια του υπάρχει, σίγουρα έχει διαλέξει κάπου να υπάρχει, από όλες τις τέχνες, ποντάρω στο να Διάλεξε την αυθόρμητη, εμπνευσμένη και καλή μουσική.
Άμα ακούσεις κάποιον να λέει «η μουσική είναι σαν το καλό σεξ» μην γνέψεις καταφατικά αβλεπί και ενστικτωδώς. Διόρθωσε τον. Πες του: «όχι φίλε η καλή μουσική είναι περισσότερα από σωματικές ηδονές, όσο έντονες και αν είναι αυτές, όσο και αν δεν είναι μόνο σωματικές».
Τέλειωσε την απάντηση σου με:
«Η καύλα της μουσικής ισούται μόνο με τον έρωτα, αλλά όχι όποιον και όποιον. Με τον εγκεφαλικό εκείνο οργασμό που νιώθεις να σε κατακλύζει όταν έχεις απέναντι σου την γυναίκα που θες και η παρουσία της έχει το νευρολογικό σου σύστημα στα κόκκινα. Όταν η ενέργεια της κάνει κάθε σου αίσθηση να χοροπηδάει από ενθουσιασμό και το βλέμμα της να σου διαλύει κάθε αμυντικό μηχανισμό. Όταν η φωνή της σαν νοσταλγικό νανούρισμα σου ξυπνάει την χαμένη σου αθωότητα και η αίσθηση του ξαφνικού αγγίγματος της είναι για σένα το πιο καταπραϋντικό αντίδοτο στον υπαρξιακό σου πανικό που σε ξυπνάει τα βράδια».
Όλα αυτά και άλλα τόσα μπορεί να είναι και η μουσική, η οποία είναι έρωτας, ο οποίος είναι μουσική, ντυμένη με σάρκα και ψυχή.
Τίποτα άλλο δεν μπορεί να φτάσει την μουσική και τον έρωτα, ούτε ο Θεός ο ίδιος. Εάν υπάρχει σαν έννοια δημιουργίας του σύμπαντος, είναι τα καλύτερα δώρα που μας έκανε ποτέ. Επίσης, ίσως να είναι τα μόνα πράγματα στο σύμπαν αυτό που δεν μπορεί να ελέγξει. Δύο δώρα που τα άφησε εξολοκλήρου στην διαχείριση του ανθρώπου.
