Δεν κάνω κο-κο-κο. To Walking Dead με τάπωσε…

[dropcap size=dropcap]Ν[/dropcap]αι το ξέρω τι έγραψα στο blog μου μια βδομάδα πριν που στοιχημάτιζα και τα λεφτά μου για την εξέλιξη. Είχα το θάρρος της γνώμης μου. Την είπα, την πάτησα, συνεχίζουμε.

Σαν αρθρογράφος φυσικά και ΔΕΝ μου άρεσε που έπεσα έξω, σαν fan όμως του Walking Dead το απόλαυσα. Είχα πει ότι ένας θάνατος (πρωταγωνιστή) θα ήταν μια αναγέννηση και το πιστεύω ακόμα. Απλά οι δημιουργοί αποφάσισαν τον hard way…

Προς όλους τους haters, απλά να ενημερώσω ότι το στήσιμο μιας ιστορίας είναι πολύ δύσκολο πράγμα φίλοι μου. Όσοι λέτε ότι έχουν ξεμείνει από ιδέες για αυτό το τραβάνε έτσι, είστε απλά άσχετοι.

Μπορεί να μην σας αρέσει το surviving theme, δεκτό. Αλλά το να σκοτώνεις αβέρτα πρωταγωνιστές και να αλλάζεις τις ιστορίες όπως ο George R.R. Martin στο Game Of Thrones, είναι ο εύκολος δρόμος. ΝΑΙ!

Αυτό που αποφάσισαν να κάνουν στο The Walking Dead μπορεί και να τους ρίξει σε τέλμα αν δεν έχουν σκεφτεί καλά τι θα κάνουν σε ολόκληρο τον 6ο κύκλο. Αλλά το τόλμησαν. Το εύκολο ήταν να καθαρίσουν την Carol (που ήθελα) και τον Glenn. Θα μας σοκάριζαν, θα μας εξόργιζαν, οι μήνες θα περνούσαν και τον Οκτώβριο και πάλι αντάμα.

Ο Kirkman και η παρέα του όμως, προσπαθούν να χτίσουν. Αν θα τα καταφέρουν είναι αλλουνού Γκάμπριελ ευαγγέλιο. Θα το δούμε.

Όπως είχα γράψει και πιο παλιά. Αν δεν σου αρέσει μην το βλέπεις και το κυριότερο, μη ΜΑΣ ΤΑ ΖΑΛΙΖΕΙΣ.

Υ.Γ, Πιο αργά θα ακολουθήσει και review του Μάριου Ολανδέζου, που είναι και αυτός Walking Dead maniac.