Hobbit: Η μάχη των πέντε στρατών – Review
Αρχικά πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μη δω το Χόμπιτ με το που βγει στους κινηματογράφους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα πήγαινα μόνος. Τελικά δε πήγα μόνος μου αλλά με έναν άνθρωπο που βλέπει τέτοιου είδους ταινίες με την οπτική που τις βλέπω κι εγώ και έτσι κατά την έξοδο μας από τον κινηματογράφο είχαμε ένα διάλογο-ανάλυση που σίγουρα βοήθησε να γραφτεί αυτό το άρθρο. Επίσης πρέπει να επισημάνω πως το Χόμπιτ μου αρέσει περισσότερο από το Lord of the Rings για τον πολύ απλό λόγο ότι όλοι οι χαρακτήρες στο Χόμπιτ είναι πολύ πιο ξεκάθαροι από τους χαρακτήρες στο LOTR. Για παράδειγμα ο Bilbo ξεκινάει ως κοινός πολίτης (commoner) level 1 για να γίνει στο τέλος rogue αρκετών level (ή burglar όπως τον αποκαλούν στην ταινία).
Και τώρα για την τελευταία ταινία της τριλογίας Χόμπιτ. Προφανώς και μου άρεσε. Όπως πιστεύω ότι άρεσε στη πλειοψηφία των θεατών αν και άκουσα και κάποια αρνητικά σχόλια βγαίνοντας από την αίθουσα. Υπήρχε δράση, υπήρχε αγωνία, υπήρχαν μάχες, υπήρχαν αστεία και σίγουρα υπήρχαν κενά για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω.
Η ταινία ξεκινάει αρκετά απότομα με τον Νοσφιστή (Smaug) να πετάει γύρω από την πόλη της λίμνης (Λιμνούπολη την έλεγαν αλλά μου θυμίζει τον Ντόναλντ και γι’ αυτό αποφεύγω τη χρήση αυτού του ονόματος) και να καταστρέφει. Ο Smaug εμφανίζεται για λίγο στην αρχή, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι ο λόγοι που δεν μπήκαν οι σκηνές ως τέλος της δεύτερης ταινίας είναι καθαρά διαφημιστικοί. Και μετά αρχίζει η ταινία. O Gandalf πάλι φυλακισμένος, τον Thorin τον πιάνουν τα ψυχολογικά του, ο Bard να μη ξέρει ποιον να φροντίσει πρώτα, τα παιδιά του ή την πόλη, ο Legolas να προσπαθεί να ρίξει την Tauriel, ίσως τη μοναδική μάχη που δε μπορεί να κερδίσει καθώς ο Kili αν και νανάκι φαίνεται να έχει κρυφά χαρίσματα.
Η δράση εξελίσσεται σε διάφορες περιοχές της Μέσης Γης και όχι μόνο στην πεδιάδα μπροστά από το Erebor. Βέβαια, στο τέλος, η μάχη των 5 στρατών προφανώς και γίνεται εκεί. Δε θα μίλησω για την έκβαση της μάχης, ποιοι συμμετείχαν, ποιοι ήταν οι κερδισμένοι κλπ καθότι προφανώς και δε θέλω να spoilάρω. Θα πω μόνο πως, πολλά θα ήταν διαφορετικά στο LOTR αν κάποια πράγματα διορθωνόντουσαν στο Χόμπιτ. Είναι πολύ πιθανό να μην είχαμε Sauron αν ο Elrond δεν ήταν τόσο εύπιστος. Ή αν ο Thranduil (ο βασιλιάς των ξωτικών και μπαμπάς του Legolas) δεν είχε τόση ξεροκεφαλιά. Αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω τον Tolkien στις επιλογές του;
Σε ότι αφορά τα κενά που αναφέρθηκα προηγουμένως. Δεν είναι κενά σεναριακά, είναι σκηνοθετικά. Και αυτό οφείλεται στη μαλακία (ναι, το είπα) που τους πιάνει σε τέτοιες ταινίες να κόβουν σκηνές. Η ταινία είμαι σίγουρος ότι είναι εντελώς διαφορετική βλέποντας τη με τις κομμένες σκηνές. Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα αντιληφθείτε αυτά τα σημεία αλλά επειδή δε θέλω να αποκαλύψω στοιχεία για την ταινία, θα αναφερθώ σε μια σκηνή μόνο που μου επέστησε την προσοχή ο έτερος που είχαμε πάει μαζί και την οποία όσο τη σκέφτομαι έχει δίκιο.
Προς το τέλος της ταινίας κάθεται ο Bilbo και ο Gandalf δίπλα-δίπλα χωρίς να μιλάνε, με τον Gandalf να καθαρίζει μανιωδώς τη πίπα του σε σημείο εκνευριστικό ρίχνοντας ματιές στον Bilbo. Και ο Bilbo επίσης να τον κοιτάζει με ύφος. Η σκηνή αυτή τελειώνει με τον Gandalf να κοιτάει τον Bilbo και να χαμογελάει. Σκεφτείτε τη κομμένη σκηνή στο LOTR Οι δυο πύργοι, τι είπαν οι Pippin και Merry όταν βρήκαν ένα μπαούλο στο κελάρι του Saruman.
Ότι είναι pipe weed από το Shire, το καλύτερο που μπορεί να βρεις. Παραλληλίστε αυτές τις δύο σκηνές και πείτε μου εσείς τι μπορεί να συνέβαινε στη κομμένη σκηνή. Τι περίμενε ο Gandalf από τον Bilbo. Και μία πληροφορία από τη δεύτερη ταινία για να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να μην κόβουν σκηνές σε αυτές τις ταινίες. Ενώ ξέρουμε ότι ο πατέρας του Thorin, ο Thrain, είναι χαμένος και κανείς δε ξέρει τι απέγινε, τον συναντάει ο Gandalf στo λόφο που πήγε να δει ποιος είναι αυτός o Necromancer που του είπε o Radagast. Πρώτα παλεύουν, μετά συζητάνε και μετά τον ρουφάει η σκιά του Sauron. Σκεφτείτε τι πληροφορίες λοιπόν χάνουμε από τις κομμένες σκηνές της τρίτης και τελευταίας ταινίας Χόμπιτ.
