End of the Year’s List: Δημήτρης Σωτηρόπουλος

[dropcap size=dropcap]Τ[/dropcap]α Χριστούγεννα έφτασαν, η αλλαγή του χρόνου πλησιάζει όλο και πιο γρήγορα. Είναι η ώρα του απολογισμού σε κάθε επίπεδο της χρονιάς που τελειώνει. Εδώ που τα λέμε, κατα τη γνώμη μου, ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα χρονιά στο χώρο της μουσικής αλλά όχι τόσο και στου κινηματογράφου. Μετά τον απολογισμό, λοιπόν, φτάνει η ώρα της απονομής των δικών μου βραβείων. Και ξεκινάμε με…

Καλύτερος Δίσκος:

Το βραβείο του καλύτερου δίσκου του 2014 απονέμεται στους Βρετανούς Monuments, με το φετινό, δεύτερο τους album The Amanuensis. Ένας δίσκος γεμάτος progressive riffs που σπάνε αυχένες γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να βρεις το tempo για να χτυπηθείς, grooves τα οποία θα σε κάνουν να μη σταματήσεις το κοπάνημα με τίποτα και ambient ηχοτοπία που σε ταξιδεύουν στους μακρινότερους γαλαξίες. Τα φωνητικά σίγουρα μαγεύουν, καθώς τα καθαρά είναι πολύ μελωδικά και τα brutal / screams είναι aggressive και ταιριάζουν φοβερά με τη μουσική. Ένας δίσκος must για τη συλλογή κάθε progressive μεταλά, κατά τη ταπεινή μου άποψη, καθώς συνδυάζει μελωδία, aggressiveness και groove-ίλα. Ο καλύτερος “djent” δίσκος της χρονιάς!

[embedvideo id=”HIR-HL2CwO8″ website=”youtube”]

Τραγούδι που μας κόλλησε:

Το βραβείο του πιο εθιστικού τραγουδιού του 2014 απονέμεται στον Hiroyuki Sawano για το τραγούδι Aliez, το οποίο είναι το ending song του anime Aldnoah.Zero. Ό,τι και να πείτε έχετε δίκιο, πως ένα τέτοιο τραγούδι μπορεί να σου κολλήσει, από τη στιγμή που δεν καταλαβαίνεις τους στίχους γιατί είναι στα ιαπωνικά! Δεν έχω τη παραμικρή ιδέα.

[embedvideo id=”cR9W_Vc1i-c” website=”youtube”]

Μουσικό που μάθαμε στο 2014:

Λοιπόν αυτό είναι δύσκολο, θα έβαζα φυσικά τον εαυτό μου για καλύτερο μουσικό όλων των εποχών, αλλά νομίζω πως αυτό πάει πολύ. Οπότε, για φέτος θα αρκεστώ να βάλω κάποιον υποδεέστερο. Χμμ… Τέλος πάντων, το βραβείο καλύτερου μουσικού 2014 πάει στον χοντρουλή Drewsif Stalin (δεν ξέρω αν υπάρχει συγγένεια μεταξύ του και του Joseph). Το παλικάρι είναι youtuber και είναι από τους λίγους μουσικούς που μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον το τελευταίο καιρό, και κάνει καταπληκτικά covers γνωστών και μη τραγουδιών.

[embedvideo id=”5X_CeNkDiT8″ website=”youtube”]

Καλύτερη Ταινία:

Ασυζητητί, το βραβείο της καλύτερης ταινίας του 2014 απονέμεται στη ταινία The Notebook. Ώπα, ώπα, με ενημερώνουν πως η ταινία βγήκε το 2004 και όχι το 2014. Επίσης μου λένε να μην βάλω τη προσωπική αγαπημένη; Ποιό το νόημα τότε… Καλά. Το βραβείο της καλύτερης ταινίας του 2014 πάει, ασυζητητί, στη ταινία του Nolan, Interstellar. Εντάξει, τι να πω για αυτό το έπος επιστημονικής φαντασίας. Σίγουρα είχε κάποια χουλιγουντιανά clichés και το τέλος είναι λίγο εκτός τόπου και χρόνου, αλλά η σωστή χρήση της επιστήμης, τα γραφικά και γενικά όλο το ταξίδι μέσα από τη σκουληκότρυπα, τη καθιστά πρώτη κατά τη γνώμη μου.

Καλύτερη Σειρά:

Πείτε με nerd, πείτε με geek, πείτε με ό,τι θέλετε (ωχ ρε αυτά δεν είναι υποτιμητικά πια), αλλά το βραβείο της καλύτερης σειράς του 2014 πάει στο Arrow. Τέλος. Μπορεί να ξεκίνησε με μια μπυροκοιλιά η φετινή σεζόν, αλλά από το cross-over με το The Flash και μετά (1 επεισόδιο δηλαδή, το οποίο είναι και το mid-season finale) είναι απίστευτο (μας θυμίζει λίγο τη δεύτερη σεζόν) και έχουμε μείνει όλοι οι φανς άφωνοι. Να πω την αλήθεια είναι και άλλες σειρές οι οποίες αξίζουν το βραβείο αλλά για να είμαι ειλικρινής το Arrow βγαίνει πάντα πρώτο σε όλα τα debates που κάνω εγώ με τον εαυτό μου.

 

 

Ηθοποιό που μάθαμε στο 2014:

Το βραβείο νέων «ηθοποιών» απονέμεται στην ανερχόμενη «ηθοποιό» Nicola Peltz, από τη ταινία Transformers: Age of Nutrition(Extinction) (γιατί απευθύνεται σε βουτυρομπεμπέδες, μηδενός εξαιρουμένου, ξέρω πως όλοι κάτσαμε και την είδαμε, με τη δικαιολογία ότι είναι Transformers). Με το που την είδα να «παίζει» μου σηκώθηκε το «ήθος» μέχρι το ταβάνι, γιατί μιλάμε για μία πολύ ταλαντούχα, χμμ, «ηθοποιό».

Βιβλίο 2014:

Το βραβείο καλύτερου βιβλίου που διάβασα φέτος, το δίνω στο βιβλίο The Last Wish του Πολωνού Αντρ..-ε-.., σας το γράφω στα Αγγλικά γιατί δεν ξέρω πως να το προφέρω, Andrzej Sapkowski. Είναι μια συλλογή short stories φαντασίας, μερικών περιπετειών του κυνηγού τεράτων (witcher) Geralt of Rivia. Ναι είναι του ίδιου franchise με τη πολύ γνωστή, πλέον, σειρά video games The Witcher, η οποία εμπνεύστηκε από, και ακολουθεί πιστά, τα βιβλία. Γράφτηκε το 1993 και είναι η εισαγωγή στο κόσμο του Geralt. Η ιστορία συνεχίζεται με το πρώτο μυθιστόρημα της σειράς The Blood of Elves (1994). Αν σας ενδιαφέρει μια διαφορετική ματιά στο είδος της φαντασίας, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Event 2014:

Λοιπόν εδώ έχουμε θέμα. Ένα από τα events που πήγα φέτος ήταν το πρώτο manga festival στην Ελλάδα. Ως φαν της ιαπωνικής τέχνης δεν μπορούσα να λείψω, και πραγματικά έσπασα τα νεύρα μερικών φίλων για να πάμε. Τι το ήθελα και γω. Όταν φτάσαμε στο χώρο, έμεινα άναυδος. Δυστυχώς όχι θετικά. Ο χώρος ήταν μικρός και δεν είχες που να κάτσεις. Θα μου πεις γιατί να κάτσεις σε φεστιβάλ, γιατί πολύ απλά δεν είχες τι άλλο να κάνεις. Είχε μόνο ένα stand με λίγα manga, μια μεγάλη οθόνη όπου έπαιζε διάφορες σκηνές από γνωστά anime, 2 κονσόλες για να παίξεις ιαπωνικά video games και 1 stand με ιαπωνικό φαγητό (bento). Στο μισάωρο φύγαμε. Ξέρω αργότερα είχε ομιλίες και εργαστήρια και το βράδυ cosplay party, αλλά δεν αντέξαμε να κάτσουμε παραπάνω. Από ότι έμαθα το πάρτυ δεν έγινε ποτε. Πραγματικά περίμενα κάτι καλύτερο. Ας ελπίσουμε πως άμα γίνει δεύτερο να είναι πιο οργανωμένο.

 

Απογοήτευση 2014:

Το βραβείο της μεγαλύτερης απογοήτευσης του 2014 το δίνω με μεγάλη λύπη στην αγαπημένη μου μπάντα In Flames, για το καινούριο δίσκο τους Siren Charms. Πραγματικά πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, μας είχαν πει πως θα είναι πιο σκοτεινός και βαρύς και πιο σκληρός και πιο… και πιο… και με είχαν πείσει και το περίμενα σαν τρελός. Όταν βγήκε και τον έβαλα να τον ακούσω, έπαθα πολιτισμικό σοκ. Τέτοια νίλα δεν έχω ξαναπάθει ποτέ, ίσως μόνο όταν πήγα και είδα το Ghost Rider 2 στο cinema. Φαντάσου με τι το συγκρίνω. Έπρεπε να το περιμένω…

[embedvideo id=”ilMqta68Wxc” website=”youtube”]

Viral Video 2014:

Το βραβείο του καλύτερου viral video του 2014 πάει φυσικά στην Ιαπωνία για το διαφημιστικό της μηχανής τηγανίσματος γαρίδας. Ναι. Αυτό. Και έχει και death metal. Απολαύστε:

[embedvideo id=”lkaIoH6Um60″ website=”youtube”]

Άντε Γαμήδια 2014:

Το βραβείο του Άντε Γαμήδια της χρονιάς πάει στη δημοσιογραφική ομάδα ενός ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού για το πρόσφατο ρεπορτάζ για τις ιπτάμενες μαϊμούδες, συγνώμη για τους ιπτάμενους αλεξιπτωτιστές Rambo αναρχικούς ουρακοτάγκους που εκτόξευαν τα φλεγόμενα σκατά τους στις διμοιρίες των στρουμφακίων, κρεμάμενοι από τις ταράτσες κτιρίων στα Εξάρχεια. Μπράβο ελληνική τηλεόραση για άλλη μια φορά μας έβγαλες ασπροπρόσωπους.

Hot 2014:

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από το συνάδελφο Ρωμανό που θα δώσω το βραβείο της πιο hot γυναίκας του 2014 στη κυρά του, Lauren Cohan γνωστή και ως Maggie από τη επιτυχημένη σειρά The Walking Dead. Απολαύστε:

Παρακαταθήκη από το 2014:

Το 2014 ήταν μια σχετικά άχρωμη και φτωχή σε συνταρακτικά γεγονότα χρονιά, για μένα. Ένα από αυτά που της έδωσε χρώμα ήταν το ότι μπήκα στη πιο geeky ομάδα του internet, το School of Rock. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία να μεταδώσω την αγάπη και τις γνώσεις μου πάνω στα anime και την otaku culture και να δουν μέσα από τα δύο υπέροχα ματάκια μου αυτόν τον μαγευτικό, δραστήριο και συνάμα τόσο εθιστικό κόσμο των anime και των video games. Και σαν παρακαταθήκη για το 2015, αφήνω την υπόσχεση για περισσότερη τρέλα, πάθος και φυσικά περισσότερο ψάξιμο για ακόμα καλύτερα και πλουσιότερα θέματα και rock καταστάσεις. Και πολύ… πολύ… μουσική.

Τι πάει για το 2015:

Δεν έχω παραλείψει πολλά πράγματα για το 2015. Όπως είπα και πιο πάνω έχω να προσθέσω περισσότερα. Αυτή τη χρονιά δεν ασχολήθηκα με παλαιότερες σειρές που κάψανε μερικά από τα εγκεφαλικά μας κύτταρα στα παιδικά μας χρόνια, όπως… ξέρω ‘γω… το Neon Genesis Evangelion ή το Kabamaru. Ακόμα θυμάμαι τις φωνές της μάνας μου να σταματήσω να τις βλέπω για να κάτσω να διαβάσω (ωραία χρόνια). Αλλά τότε γεννιόταν ένας μικρός geek. Που να το φανταζόταν.

Καλύτερο Anime του 2014:

Το βραβείο του καλύτερου anime της χρονιάς πάει στο Akame ga Kill!. Ένα anime με πολύ βία και μπόλικο αίμα, οι χαρακτήρες πεθαίνουν σαν τις μύγες, έχει καλό animation και αρκετά καλό metal / rock soundtrack. Ενώ έχει σοβαρούς τόνους και το story είναι δίκαιο, έχει πολύ γέλιο, με το πρωταγωνιστή Tatsumi να μπλέκεται συνέχεια σε περίεργες καταστάσεις. Το story είναι απλοϊκό, κλασική μάχη καλού -κακού, με λίγες grey area στιγμές που το κάνουν αρκετά ενδιαφέρον. Ας κάνουμε και μια πολύ μικρή περίληψη. Η τυραννική αυτοκρατορία καταπιέζει το λαό και μια μικρή ομάδα δολοφόνων παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Αν σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, τότε μην το χάσετε.