End of the Year’s List: Αλέξης Λιβαθυνόπουλος

Το 2014 φτάνει στο τέλος του σιγά σιγά και μπορώ να πω ότι ήταν γεμάτο και κάπως ενδιαφέρον. Υπήρχαν πράγματα που λάτρεψα και πράγματα που μίσησα. Σε αυτή τη λίστα θα σας παρουσιάσω, όπως καλλιτέχνες, ηθοποιούς , καλύτερες ταινίες, αγαπημένο videogame, πιο όμορφη γυναικεία παρουσία και πάει λέγοντας. Ας ξεκινήσουμε.

Καλύτερος Δίσκος:

Ή αλήθεια είναι ότι έπαθα πλάκα όταν έμαθα ότι ξαναμπαίνουν στο studio για να ηχογραφήσουν καινούριο δίσκο και δεν απογοητεύτηκα καθόλου γιατί το At War With Reality των At The Gates τα σπάει στη κυριολεξία. Όλα τα κομμάτια είναι ένα και ένα. Σκοτεινό, σάπιο, όπως ακριβώς το περίμενα. Σωστό Death Metal. Τώρα κάνουμε υπομονή για να τους δούμε και Live. Πλησιάζει ο καιρός.

Τραγούδι που μου κόλλησε:

Είναι κομματάρα. Πρώτη φορά που το άκουσα μου πέρασε αδιάφορο, αλλά τη δεύτερη φορά που το άκουσα μου τράβηξε την προσοχή τόσο πολύ και δεν σταμάτησα να το ακούω. Δεν είναι metal αλλά παρόλα αυτά έχει πολύ ωραίους στίχους και ωραία μελωδία. Σίγουρα το έχετε ακούσει κάπου, και σίγουρα σε κάποιο ραδιόφωνο. Εγώ πάλι δε το βαριέμαι καθόλου.

[embedvideo id=”pZvDOTiypuM” website=”youtube”]

Καλύτερη Ταινία:

Θα μπορούσα να πω το Interstellar αλλά επειδή είναι λίγο βαριά σαν ταινία και κάπως ψυχοπλακωτική, είπα να διαλέξω το Guardians Of The Galaxy. Είναι διασκεδαστικό, με πολύ ωραία εφέ, αστείες ατάκες και έχει και τη δράση του. Αυτό που με εντυπωσίασε βέβαια ήταν ο Bautista που ενσάρκωσε τον ρόλο του Drax καλύτερα απ’ ότι περίμενα. Και φυσικά υπάρχει ο Rocket Racoon. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο. DC αν καταφέρεις να ξεπεράσεις τον Rocket μόνο με μία ταινία Wonder Woman καλή επιτυχία. Ο τύπος στην κυριολεξία έκλεψε την παράσταση.

Καλύτερη Σειρά:

Ο,τι καλύτερο είδα το 2014 σε σειρά. Η δεύτερη σαιζόν βάραγε απανωτά χτυπήματα και δε σε άφηνε στιγμή να ηρεμήσεις. Πιο horror δε γίνεται. Καταπληκτική ερμηνεία του Mads Mikkelsen σε σημείο που μπορεί να ξεπερνάει ακόμα και τον Anthony Hopkins. Δεν κάνω πλάκα. Επικό φινάλε που σε κάνει να ανυπομονείς για την 3η σαιζόν. Αν δε το έχετε ξεκινήσει ακόμα, ξεκινήστε το. Είναι εγγύηση.

 

Ηθοποιό που έμαθα το 2014:

Πρώτη φορά που είδα την Elizabeth Olsen ήταν στο Godzilla και αμέσως μου τράβηξε την προσοχή, όπως μου τραβάει την προσοχή και το σουβλάκι. Αμέσως χωρίς να χάσω χρόνο μπήκα στο imdb και έψαξα να την βρω. Βρήκα τις ταινίες που έπαιξε, εντάξει δεν έχει παίξει σε κάτι ξεχωριστό πέραν του Godzilla, καθώς το Oldboy (το αμερικάνικο) ήταν σκέτη αποτυχία. Τώρα περιμένω να την δω σαν Scarlet Witch στο καινούριο Avengers Age Of Ultron. Μακάρι να με εντυπωσιάσει και εκεί.

Βιβλίο που διάβασα:

Είμαι φανατικός οπαδός των games και πλέον μπορώ να πω ότι είμαι και οπαδός των βιβλίων μετά το The Last Wish (The Witcher). Ο τύπος τα περιγράφει όλα με τόση λεπτομέρεια που είναι πραγματικά εντυπωσιακό και δεν είναι καθόλου κουραστικό. Ακόμα και οι μάχες στο βιβλίο είναι τόσο έντονες που σου σηκώνεται η τρίχα. Θα μου άρεσε να δω ένα καλό adaptation στη μικρή οθόνη.

Event που πήγα:

Ναι είναι λίγο περίεργο, αλλά η αλήθεια είναι δεν πήγα σε κανένα event. Δε πήγα γιατί δεν έτυχε και δεν είχα βρει κάτι που να με ενδιαφέρει η αλήθεια είναι. Ίσως το μόνο που βρήκα ενδιαφέρον να πάω ήταν στη συναυλία των God Is An Astronaut αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο την έχασα. Αλλά το 2015 δε θα κάνω τέτοια λάθη.

Απογοήτευση της χρονιάς:

Η σειρά με το χειρότερο season finale ever. The Strain. Δε λέω στην αρχή φαινόταν ενδιαφέρον και κάπως εντυπωσιακό. Ήταν ό, τι έπρεπε για ένα χαλαρό απόγευμα. Πιο πολύ εντυπωσιακό ήταν όταν εμφανιζόταν ο γερο – κυνηγός και οι βρικόλακες κομάντο παρά τον άλλο τον φλώρο τον Ephraim Goodweather με την γκόμενα του. Και το τέλος; Τι τέλος ήταν αυτό; Απογοήτευση σκέτη. Εντάξει δε θα κάνω spoiler. Θα πω μόνο αυτό. Όταν έχεις τον κακό της υπόθεσης πεσμένο στα πόδια σου να αργοπεθαίνει, σκότωσε τον γαμώ και άσε την πάρλα. Στο διάολο! Είχα – δεν είχα συγχύστηκα. Συγνώμη για το μικρό Spoiler. Απογοήτευση.

Viral video:

Πρώτη φορά που το είδα δάκρυσα από τα γέλια και κοπανιόμουν. Αλλά ας είμαστε και ειλικρινείς αν το έβλεπα μπροστά μου αυτό θα πέταγα από την τρομάρα μου, όχι απλά θα έτρεχα Ο τύπος πήρε ένα γλυκό σκυλάκι και το μετέτρεψε σε ένα μίασμα που τρομοκρατεί περαστικούς. Η αντίδραση τους είναι αστεία αλλά ο σκύλος είναι καλύτερος καθώς τους γράφει κανονικά. Το σκυλάκι απλά θέλει να παίξει.

[embedvideo id=”YoB8t0B4jx4″ website=”youtube”]

Mr/Ms «Άντε Γαμήδια»:

Είναι από αυτές τι εταιρείες που παίρνουν τον αγαπημένο σου ήρωα και τον γαμάνε. Ναι μιλάω για το Deadpool. Τα γατάκια θέλουν να το κάνουν PG-13 για να είναι φιλικό και να μπορεί να το δει όλος ο κόσμος. Όχι FOX, επειδή θες να καταστρέψεις τους Fantastic Four δε θα καταστρέψεις και τον Deadpool. Η ταινία του τύπου πρέπει να είναι άνω τον 18. Θέλουμε να δούμε διαμελισμούς, τις καφρίλες του και τον σάπιο χαρακτήρα του. Αυτός είναι ο Deadpool. Άντε μη θυμηθώ και το Firefly.

Hot 2014

Η Εlizabeth Olsen ήταν έρωτας με τη πρώτη ματιά. Δε κάνω πλάκα, έχω πάθει πλάκα με την τύπισσα. Είναι πανέμορφη και έχει τέτοια φυσική ομορφιά που σε αφήνει κόκκαλο. Έχει 2 όμορφες ματάρες που σε κάνουν να λιώνεις και ένα υπέροχο χαμόγελο. Αν δε με πιστεύετε. Ορίστε και η απόδειξη. Έρωτας. Αν θέλετε σέξι, αυτό είναι…

Τι έκανα το 2014:

Ήταν κάτι το οποίο δεν είχα σχεδιάσει και απλά έτυχε, αλλά καμιά φορά, αυτά είναι τα πιο ωραία. Μιλάω φυσικά για την ένταξη μου στο School of Rock. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γράψω για πράγματα που μου αρέσουν και με ευχαριστούν, όχι μόνο για τα games αλλά και για ταινίες. Είναι ωραίο να εκφράζεις συναισθήματα και εντυπώσεις και να ξέρεις ότι δεν περνούν απαρατήρητα, ότι σε διαβάζουν. Και ακόμα πιο ευχάριστο είναι το φιλικό περιβάλλον του School Of Rock, με άτομα με σχεδόν ίδια ενδιαφέροντα που τα βρίσκουν σε όλα, όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές σίγουρα. Η καφρίλα και το γέλιο δεν σταματάνε ποτέ. Είμαι περήφανος.

Τι πάει για το 2015:

Ναι, όλο το ’14 το πέρασα χωρίς να πάω ούτε σε ένα Live. Αλλά αυτό θα αλλάξει το 2015. Με At The Gates, The Haunted και Behemoth να ετοιμάζονται να έρθουν Ελλάδα, σίγουρα δεν θα τους χάσω. Εντάξει At the Gates τους έχω ξαναδεί, αλλά είναι μια συναυλία που δεν θέλω να χάσω για κανένα λόγο. Το 2015 θα είναι μια δυνατή χρονιά.

Αγαπημένο Game 2014:

Εντάξει, ξέρω, σας τα έχω κάνει δορυφόρους με τα horror games και ακόμα πιο συγκεκριμένα με το Evil Within. Αλλά είναι κάτι το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο και σίγουρα όχι από μένα. Από άποψη τρόμου είναι να χεστείς. Από άποψη μάχης , έχει το μερίδιο του και σε αυτό αλλά προτιμότερο είναι αν μπορείς να το αποφύγεις. Όπως και αν το δεις, είναι πραγματικό Horror. Τα jump scares δε σταματάνε και οι εχθροί είναι ανελέητοι και ύπουλοι, δε ξέρεις πότε θα σου έρθουν και πώς. Κατά τη γνώμη μου, το Evil Within και το Alien Isolation είναι ίσως, ή μάλλον, είναι τα καλύτερα horror games του 2104.

ΥΓ. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε ποιος είναι ο κύριος στη φωτογραφία με το παπαγαλάκι, είναι ο The End από το Metal Gear Solid 3 Snake Eater. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.