Όταν βγάζουν δίσκο οι Maiden, απλά σκάσε και άκου…

[dropcap size=dropcap]Φ[/dropcap]υσικά αυτό προορίζεται και για όποιο μεγάλο συγκρότημα στο βεληνεκές των Maiden κυκλοφορεί νέο υλικό. Απλά σκάσε ξερόλα του πληκτρολογίου και άκου…

Τότε μόνο μπορείς να κρίνεις και αυτό μέχρι ενός σημείου. Από πότε ο κάθε κουλός κιθαρίστας που δεν έχει συνθέσει ποτέ στη ζωή του, μπορεί να σχολιάζει συνθέτες που έχουν κάνει εκατομμύρια πωλήσεις και άλλο τόσο κόσμο να παραληρεί σε στάδια για δεκαετίες τώρα;

Ναι, προφανώς και διάβασα κάτι που μου τίναξε τα διαόλια στον αέρα. Η κάθε μύξα του Dickinson και του Harris σχολιάζει και αναλύσει τις συνθέσεις τους. Σιγά τα ωά… Η ελευθερία του λόγου σου επιτρέπει να πεις αν σου άρεσε προσωπικά και μόνο και να το ράψεις μετά.

Στις 4 Σεπτεμβρίου οι Iron Maiden ετοιμάζονται να μας συνταράξουν και πάλι και όλοι υποστηρίζουν πως αφού τα τραγούδια τους δεν μοιάζουν με αυτά της κλασικής περιόδου τους, ας είναι τουλάχιστον σαν το Brave New World γιατί μετά δεν…

Τι δεν ρε γύφτοι;

Το Brave New World είναι αναμφισβήτητα δισκάρα και όποιος πει το αντίθετο είναι βλαξ. Δεν είναι δισκάρες όμως το Dance Of Death και το A Matter of Life and Death; Δεν γίνεται να πιάσω ένα-ένα τα αξιομνημόνευτα κομμάτια και των δυο δίσκων καθώς θα πρέπει να γράφω μέχρι το πρωί.

Το The Final Frontier ήταν λίγο αδύναμο μόνο, για Iron Maiden όμως. Πιάστε μερικές χιλιάδες μπάντες εκεί έξω και ρωτήστε τους αν θα ήθελαν να είχαν συνθέσει αυτοί το… Frontier και αν βρείτε αρνητική απάντηση θα είναι μόνο από hipster.

Αν έχω ένα μόνιμο παράπονο από τους βασιλιάδες του Heavy Metal είναι ο ήχος τους που είναι συνήθως αρκετά flat και… προβάδικος. Ίσως όμως αυτό θέλουν γιατί ο Steve Harris δήλωσε πως το 80% του The Book Of Souls ηχογραφήθηκε σε συνθήκες πρόβας με τα solos και τις διφωνίες του Dickinson να επιδέχονται overdub.

Θα καταλάβουμε τι σημαίνει Iron Maiden και πόσο να πρέπει να πλένουμε το στόμα μας πριν αναφερθούμε σε αυτούς, όταν καθίσουμε και σκεφτούμε μιαν ωραία πρωία (κακή, στραβή και ανάποδη) τον Harris να αναγγέλλει το τέλος της Σιδηράς Παρθένου.

Εδώ χεστήκαμε απάνω μας όταν μάθαμε για την κατάσταση της υγείας του Bruce. Και μιας που πιάσαμε τον άρχοντα…

Βάζω στοίχημα την προσωπική μου τιμή ότι τα κομμάτια που συνέθεσε ο ίδιος θα είναι το λιγότερο συγκλονιστικά μουσικά και στιχουργικά. Θα είναι κατάθεση ψυχής. Ο Harris εκτός από πολύ καλός συνθέτης είναι και ο bitch της μπάντας. Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει το άνοιγμα και το κλείσιμο του δίσκου απλά στον Bruce γιατί έτσι. Θα άκουσε, θα πείστηκε, τέλος.

Ακόμα και το εξώφυλλο με πείθει. Ο Eddie γύρισε και μαζί του θα ζήσουμε επικές (ναι!) στιγμές για ακόμα μια φορά από την καλύτερη μπάντα του κόσμου.

Υ.Γ. Αν μάθαινε και ο Murray να παίξει και ένα διαφορετικό solo από αυτό που παίζει 30 χρόνια τώρα σε όλα τα τραγούδια… Μην τα θέλουμε όλα δικά μας όμως.

Υ.Γ. 2 UP THE IRONS!