Είναι μέρα Rocky σήμερα… Σκεφτόμουν πολύ καιρό να το γράψω αυτό, αλλά ο όγκος των πληροφοριών και η διαχείριση τους με τρόμαζαν λίγο. Το κατεβατό που ακολουθεί είναι μόνο από τη βραβευμένη, πρώτη ταινία του 1976, όπου και πήρε OSCAR καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και μοντάζ με τον Stallone να είναι υποψήφιος για Α’ Ανδρικό Ρόλο, όπως και η Talia Shire για A’ γυναικείο.

Απλά σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω την (πραγματικά δεν βρίσκω άλλη λέξη), εμμονή μου για πολλά χρόνια, με την περσόνα που άκουγε (ακούει) στο όνομα Rocky Balboa. Αυτός ο μη-υπαρκτός σιδεροκέφαλος πυγμάχος και τα κατορθώματα του με έκαναν να ανέβω και εγώ στο ρινγκ κάποτε, ενώ για κάποιο καιρό διατηρούσα πολύ καλή φυσική κατάσταση (τουλάχιστον πολύ καλύτερη από τη σημερινή), χάρις το soundtrack της ταινίας όπου με βοηθούσε να ανεβάζω επίπεδο στη γυμναστική μου (νεανικές τρέλες… πφ!).

Όποτε, καταλαβαίνετε ότι ο Rocky για μένα δεν απλά ένας κινηματογραφικός ήρωας, αλλά το ίνδαλμα μου. Όχι τόσο στην “πυγμαχική” μου καριέρα, αλλά στο να μάθω να σηκώνομαι όταν κάποια αόρατη γροθιά με στέλνει να συναντήσω το καναβάτσο. Η ζωή δεν διαφέρει πολύ από το ρινγκ.

Πριν ξεκινήστε το διάβασμα, αξίζει να παρακολουθήσετε το trailer της ταινίας που βρίσκεται από πάνω….

 Rocky Facts:

Το στυλ ομιλίας και την αργκό του Rocky, ο Stallone την εμπνεύστηκε από έναν θείο του.

Μεταξύ των ταινιών που “κέρδισε” ο Rocky στην κούρσα για το Oscar, ήταν και το Taxi Driver του Martin Scorsese.

Πολλοί ηθοποιοί πέρασαν οντισιόν για τον ρόλο του Apollo Creed, ο Carl Weathers όμως έπεισε. Σε ένα sparring (πυγμαχική προπόνηση-αγώνας) όπου είχε με τον Stallone, τον χτύπησε δυνατά στο σαγόνι. Ο Stallone του είπε να χαλαρώσει λίγο και με αυθάδεια ο Weathers του απάντησε πως θα τα πήγαινε καλύτερα αν του έφερναν έναν πραγματικό ηθοποιό για να προβάρει στην οντισιόν. Όταν ο σκηνοθέτης John G. Avildsen του απάντησε πως ο Stallone ήταν ο πρωταγωνιστής και ο σεναριογράφος της ταινίας, ο Carl απλά με το ίδιο ύφος απάντησε: “Ναι, ε; Μάλλον θα τα πάει καλύτερα στη συνέχεια”.

Ο Stallone εμπνεύστηκε το σενάριο από ένα αγώνα που είχε δει, μεταξύ των Chuck Wepner και Muhammad Ali στις 24/3/1975. Ο Wepner είχε θεωρηθεί ταλέντο στα νιάτα του, αλλά στα 36 του χρόνια που αντιμετώπιζε τον Ali, δεν τον είχε κανείς ικανό για κάτι παραπάνω από 3 γύρους. Τόσο στοιχημάτιζαν όλοι. Τελικά ο Wepner έχασε με τεχνικό νοκ άουτ (διακοπή από τον διαιτητή), μόλις 19 δευτερόλεπτα πριν ολοκληρωθεί και 15ος γύρος. Μάλιστα στον 9ο γύρο, είχε καταφέρει με μια γροθιά να ρίξει τον Ali knockdown (μόλις η 3η φορά που κάποιος το κατάφερνε μέχρι εκείνη τη στιγμή). Αυτό είχε εξοργίσει τον Ali, όπου και για τον εναπομείναντες 6 γύρους, είχε “καταστρέψει” το πρόσωπο του αντίπαλο του από την ισχυρή του επίθεση. Εκείνος όμως, δεν έπεσε ποτέ…

Ήταν η πρώτη ταινία με αθλητικό θέμα που κατέκτησε το Oscar καλύτερης ταινίας.

Ο Elvis Priesley επικοινώνησε με τον Stallone μετά την επιτυχία της ταινίας και του ζήτησε να τον επισκεφθεί στην Graceland μαζί με μια κόπια της ταινίας για την παρακολουθήσουν μαζί. Ο Sylvester είπε σε μια συνέντευξη του πως φοβήθηκε και δεν πήγε, αλλά έστειλε την ταινία την οποία και απόλαυσε ο… Βασιλιάς.

Η αρχική εκδοχή του Rocky ήταν ένας πιο σκοτεινός χαρακτήρας, ενώ του Mickey ήταν να είναι ένας ρατσιστής κωλόγερος. Το ξαναέγραψε 9 φορές (και δεν υπήρχε word τότε), μέχρι να το πουλήσει στους παραγωγούς, Irwin Winkler και Robert Chartoff. Το “αυθεντικό” τέλος δεν είχε αγώνα, καθώς ο Rocky ακύρωνε την αναμέτρηση αηδιασμένος από τον κόσμο της επαγγελματικής πυγμαχίας.

Αν μετρήσουμε το πόσο έτρεξε στο μοντάζ του τζόκινγκ πριν τον αγώνα, είναι 9.20 χιλιόμετρα.

Για να μείνουμε σε αυτή τη σκηνή, αξίζει να αναφερθεί πως δεν υπήρχαν κομπάρσοι ή στήσιμο. Ένας κάμεραμαν και ο Stallone. Ο σκηνοθέτης John G. Avildsen με τον κάμεραμαν και τον Stallone, είχαν πάρει σβάρνα τους δρόμους της Φιλαδέλφεια με ένα van και γύριζαν τα κομμάτια της σκηνής όπου έκριναν. Οι αντιδράσεις του κόσμου στην λαϊκή είναι αυθεντικές καθώς δεν ήξεραν ότι μέσα στο van υπήρχε κάμερα. Απλά έβλεπαν κάποιον να κάνει τζόκινγκ. Η σκηνή που κάποιος του πετάει ένα πορτοκάλι και ο Rocky το πιάνει στον αέρα είναι αληθινή.

Το θρυλικό τρέξιμο του Rocky στα σκαλοπάτια του μουσείου τέχνης της Φιλαδέλφειας έχει πολύ ψωμί. Ένας τύπος ονόματι Garrett Brown, είχε μόλις εφεύρει την Steadicam. Μια κάμερα που θα έλυνε το πρόβλημα της έντονης κινητικότητας μια σκηνής. Για να την προωθήσει καλύτερα σε ένα camp τεχνολογίας στο L.A., πριν φύγει, είχε βάλει την κοπέλα του να τρέξει στα σκαλοπάτια, ώστε να υπάρχει το “πειστήριο” της εφεύρεσης του.  Χάρις αυτό πούλησε την ιδέα του την πρώτη κιόλας μέρα. Μερικούς μήνες αργότερα, ο σκηνοθέτης Avildsen, είδε κατά τύχη το υλικό και εμπνεύστηκε τη σκηνή σαν τελείωμα του μοντάζ τρεξίματος. Και όχι μόνο αυτό, προσέλαβε και τον εφευρέτη, Garret Brown για να κρατάει αυτός την κάμερα στην συγκεκριμένη σκηνή αλλά στις σκηνές του αγώνα.

Η φωτογραφία με το μικρό παιδί που κοιτάζει ο Rocky στο σπίτι του, είναι ο ίδιος σε μικρή ηλικία.

Στη σκηνή όπου ο Rocky γρονθοκοπεί τα κρέατα, εκτός του ότι είναι 100% αληθινή, ο Stallone έδωσε τόσο ισχυρές γροθιές που στην κυριολεξία, ίσιωσε τις αρθρώσεις των δακτύλων του. Μέχρι και σήμερα, όταν σφίγγει το χέρι του σε γροθιά, οι αρθρώσεις του είναι μια ευθεία.

Πριν τον αγώνα, ο Rocky έχει πάει στο κλειστό όπου και παίρνει μυρωδιά από τον χώρο. Εκεί εντοπίζει το λάθος στην αφίσα σχετικά με το σορτς του. Αυτή η σκηνή μπήκε σφήνα επίτηδες, επειδή όντως υπήρξε λάθος στην αφίσα από το crew, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να ξαναφτιάξουν το poster.

Ήταν η ταινία με τα περισσότερα εισιτήρια για το 1976. Συνολικά, έβγαλε 230 εκατομμύρια στο παγκόσμιο box office.

Γυρίστηκε μέσα σε 28 μέρες.

Η σκηνή του πρώτου φιλιού του Rocky με την Andrian είχε γραφτεί αρκετά διαφορετικά. Ωστόσο η Talia Shire ήταν με γρίπη και ήταν διστακτική για να μην κολλήσει τον Stallone. Αυτή η διστακτικότητα όμως έκανε τη σκηνή να βγει ως “το ονειρικό, τρυφερό φιλί που θα ήθελε κάθε άντρας”, σύμφωνα με τον Stallone, αν και τελικά κόλλησε γρίπη.

Ο Stalllone ήθελε αρχικά τον Harvey Keitel για τον ρόλο του Paulie, ενώ η Cher ήταν υποψήφια για την Andrian. Η Susan Sharadon πέρασε οντισιόν επίσης για τον ρόλο της Adrian, άλλα δεν ήθελαν κάποια φανερά όμορφη για τον ρόλο.

Η ιστορία του Balboa είναι σχεδόν βιογραφική για τον Stallone. Ναι μεν εμπνεύστηκε από αληθινό πυγμαχικό περιστατικό, αλλά ο τρόπος ζωής, το περιθώριο, η ξαφνική ευκαιρία για να πετύχει μέσω σκληρού αγώνα, είναι οι λεπτομέρειες της ζωής του ίδιου του ηθοποιού. Καθώς ο ίδιος λέει: “Δεν θα ενδιέφερε κανέναν η ζωή ενός ηθοποιού/σεναριογράφου που προσπαθεί να κάνει κάτι μεγάλο”.

Στην πρώτη απόπειρα να γυρίσουν τις σκηνές στο ρινγκ, ο σκηνοθέτης Avildsen είδε με απογοήτευση ότι οι Rocky και Apollo ήταν στατικοί και κινιόντουσαν σαν “μαριονέτες χωρίς σχοινιά”. Έτσι λοιπόν, είπε στον Stallone να γυρίσει στο γραφείο του και να γράψει με λεπτομέρεια κάθε κίνηση του αγώνα. Π.χ. Ο Apollo χτυπάει με αριστερό κροσέ, ο Rocky κινείται αριστερά και προσπαθεί να απαντήσει με Direct κλπ… Ο Stallone επέστρεψε μετά από τρεις μέρες με 32 σελίδες σενάριο και χρειάστηκαν 35 ώρες πρόβας για μάθουν την κάθε κίνηση, σαν να γύριζαν μιούζικαλ και έπρεπε να μάθουν κάποιο χορευτικό.

Η σκηνή το πατινάζ στο σενάριο αναφέρει ότι θα χρειάζονταν περίπου 300 κομπάρσοι. Η παραγωγή όμως δεν μπορούσε να αντέξει το κόστος και έτσι άλλαξε το σενάριο με αποτέλεσμα να γυριστεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του Rocky, σε ένα άδειο παγοδρόμιο.

Η ταινία έχει βραβευθεί από την παγκόσμια ομοσπονδία πυγμαχίας ως καλή προώθηση του αθλήματος και ο ίδιος ο Stallone, ως προσωπικότητα που πήγε το μποξ με αξιοπρέπεια στους κινηματογράφους.

Ο Stallone όταν απευθύνθηκε στον Bill Conti για το soundtrack της ταινίας, του περιέγραψε ότι θέλει μια μουσική ηρωική που να εξυψώνει την ψυχή. Όταν άκουσε το Gonna Fly Now, συμφώνησε από την πρώτη στιγμή.

Στην πρώτη προβολή της ταινίας όπου ήταν και ο Stallone με την μητέρα του, ο ίδιος δεν έμεινε πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Όταν τελείωσε η ταινία και η αίθουσα άδειασε ήσυχα, είπε στην μητέρα του, “τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω κάτι. Άλλοι δεν έχουν ποτέ ούτε αυτή την ευκαιρία“. Όταν βγήκε από την αίθουσα, όλος ο κόσμος τον περίμενε απέξω για να τον χειροκροτήσει, αν και το συνηθισμένο ήταν να χειροκροτούν μέσα στην αίθουσα. Έτσι αναθάρρησε και πίστεψε περισσότερο σε αυτό που είχε δημιουργήσει.

Εκτός από την πραγματική πυγμαχική ιστορία που τον ενέπνευσε, ο Rocky Balboa, είναι φόρος τιμής στον πραγματικό Rocky. Τον Rocky Marciano. Το “πραγματικό” όνομα του Rocky είναι Robert και δεν το μαθαίνουμε νωρίτερα, πριν το Rocky V, όταν και έτσι φωνάζουν τον γιο του, ενώ στο II, είχαμε μάθει απλά ότι θα πάρει το όνομα του πατέρα του.

Στην πρώτη απόπειρα να τρέξει ο Rocky, βλέπουμε ότι τον πιάνει πόνος στο συκώτι. Σήμα κατατεθέν της κακής φυσικής κατάστασης. Αυτό ήταν αληθινή σκηνή. Ακόμα και όταν κατάφερε να ολοκληρώσει το τρέξιμο και να τελειώσει η θρυλική σκηνή στα σκαλιά, ο Stallone μεταφέρθηκε με… χειράμαξα (!!) σε ένα κοντινό νοσοκομείο καθώς έπαθε τενοντίτιδα στο αριστερό του πόδι. Επίσης, αρχικά στη σκηνή που… πίνει τα αυγά, φυσικά και είναι αληθινά αυγά που μόλις τελείωσε η σκηνή τα ξέρασε από αηδία.

Στο σπίτι του Rocky, όταν ο Mickey προσπαθούσε να τον πείσει να γίνει ο προπονητής του για τον αγώνα με τον Apollo, του αναφέρει έναν αγώνα όπου γινόταν παράλληλα με τον δικό του το 1928 και η εξέλιξη του, σκέπασε τη δίκη του επιτυχία. Αυτό ήταν αληθινό γεγονός. Ήταν ο αγώνας του Αργεντινού και σχετικά άγνωστου Luis Firpo, που αντιμετώπιζε τον διάσημο Jack Depsey (το 1923 όμως) και με δεξί του hook, τον πετούσε έξω από το ρινγκ, σε έναν αγώνα που τον παρακολούθησαν 82000 άτομα.

Ο χαρακτήρας του Apollo Creed βασίστηκε στον Mohhamed Ali.

Στο αρχικό σενάριο δεν υπήρχε αδερφός για την Andrian παρά μια Εβραία μάνα.

Ο Warren Beatty σε δηλώσεις του αργότερα είχε ισχυριστεί πως του προσφέρθηκε ο ρόλος του Rocky.

Ο μονόλογος με τον Rocky να φωνάζει ότι το σπίτι του βρωμάει, όταν και είχε θυμώσει με τον Mickey, ήταν έμπνευση της στιγμής. Σαν υπόβαθρο ο Stallone είχε εικόνες από το πραγματικό του διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, πριν του έρθει η ευκαιρία με το Rocky, που το μπάνιο του βρομούσε τρομερά.

Ο Stallone κατά τύχη σε έναν αγώνα πυγμαχίας στην Νέα Υόρκη γνώρισε τον έναν εκ των δυο παραγωγών και του εκμυστηρεύθηκε ότι του αρέσει να γράφει σενάρια. Όταν για πρώτη φορά τους πήγε το Rocky, όλοι ενθουσιάστηκαν και του πρόσφεραν 350.000 δολάρια για το εξαγοράσουν. Ο Stallone όμως έβαλε όρο ότι θέλει να πρωταγωνιστήσει αυτός. Όλοι ήταν αρνητικοί με αυτό το ενδεχόμενο και η συμφωνία κινδύνεψε να χαθεί. Ο Stallone αρνήθηκε προσφορά 350000 χιλιάδων ενώ είχε μόλις 106 δολάρια στην τράπεζα και δεν είχε αυτοκίνητο. Όταν δέχθηκαν να τον περάσουν από μια οντισιόν, η σκηνή στην οποία δοκιμάστηκε ήταν αυτή που ζητά τα χρωστούμενα για τον Tony Gazzo από έναν εργάτη στις προβλήτες. Φυσικά η συμφωνία συμπεριλάμβανε να μην πληρωθεί σαν σεναριογράφος, ενώ και σαν πρωταγωνιστής θα πληρωνόταν με ποσοστό από τα κέρδη.

Όταν ο Stallone έγραφε και ξαναέγραφε το σενάριο, δεν βγήκε καθόλου από το σπίτι του. Μάλιστα, είχε βάψει με μαύρο χρώμα τα παράθυρα ώστε να μην επηρεάζεται από την μέρα και να μην ξέρει τι ώρα είναι. Απλώς έγραφε με μανία.

Σε συνέχεια του παραπάνω, το συνηθισμένο budget που έδινε η εταιρία παραγωγής United Artist σε παραγωγούς που θα γύριζαν ταινία με έναν ανερχόμενο (ψιλογνωστό) ηθοποιό, ήταν 2 εκ. δολάρια. Όταν έμαθαν το στόρι με τον Stallone, στην αρχή αρνήθηκαν να χρηματοδοτήσουν, ενώ αργότερα συμφώνησαν να κόψουν το 50% του budget. Η ταινία κόστισε 1,1 εκ. Τα 100 χιλιάδες παραπάνω, ήταν από δάνειο με υποθήκη τα σπίτια των παραγωγών.

Ο Butkys, ο σκύλος του Rocky, ήταν στην πραγματικότητα σκύλος του Stallone. Πριν επέλθει η συμφωνία για τον ρόλο και το σενάριο είχε προσπαθήσει να τον πουλήσει γιατί δεν άντεχε το κόστος για να τον ταΐζει.

Το πραγματικό τέλος τη ταινίας ήταν πως ο Rocky παραμέριζε τους δημοσιογράφους και έβγαινε από το ρινγκ. Έπαιρνε την Andrian από το χέρι και κατευθυνόταν για τα αποδυτήρια, αδιαφορώντας για τον όλο χαμό. Αυτή η σκηνή μπορεί τελικά να μην προχώρησε και να έμεινε η θρυλική κραυγή “Aaaadriannnn!!“, όμως στο poster της ταινίας, αυτή η σκηνή απεικονίζεται.