Διαβάσαμε: Άνυα του Γιώργου Χατζηκυριάκου

Καλοκαίρι ήταν και πέρασε. Εννοώ για τις διακοπές, καθώς ημερολογιακά κρατάει λίγο ακόμα. Φυσικά υπάρχει και ένα μέρος όπου ο χειμώνας δεν το αγγίζει ποτέ, τα ποτά είναι πάντα κρύα και η διάθεση στα καλύτερά της. Ο λόγος για την Άνυα, το νέο βιβλίο του Γιώργου Χατζηκυριάκου από τις εκδόσεις Πηγή.

Όπως είχα αναφέρει στη λίστα μου πριν αναχωρήσω από την Αθήνα, ήταν το βιβλίο που θα έπιανα πρώτο στα χέρια μου, έτσι και έγινε. Χρειάστηκα κάτι λιγότερο από 5 ώρες, σπαστά σε δυο μέρες να το τελειώσω και να νιώσω μελαγχολικά που άφηνα πίσω μου αυτόν τον τόπο.

Η Άνυα, είναι το μαγικό μέρος που ανακαλύπτει, όχι τόσο τυχαία, ο νεαρός Ορφέας, ήδη τηγανισμένος από την Αθήνα και τις αμαρτίες της. Σαν τη ντουλάπα της Νάρνια, ο μικρός Αθηναίος βούτηξε στα δροσερά νερά του παράλληλου κόσμου, για την ακρίβεια μαγικής Αρκαδίας και έζησε την περιπέτεια της ζωής του.

Το μεγάλο υπέρ αυτού του βιβλίου, είναι οι χαρακτήρες του. Ο Ορφέας, ο πατέρας του, ο τρελός Ιρλανδός που αντί για βενζίνη βάζει ουίσκι στο φορτηγάκι του (θα μάθετε το γιατί, διαβάζοντας το βιβλίο ντε) και άλλοι πολλοί. Δεν θα το έλεγα πως είναι character driven η ιστορία, αλλά σίγουρα σου κρατάνε καλή παρέα μέχρι την τελευταία σελίδα του που αφήνει περιθώρια για επικό δεύτερο μέρος.

Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι ότι ήθελα να μάθω περισσότερα για το μαγικό αυτό μέρος. Έτσι, ένα κεφαλαιάκι 20 σελίδων, όχι κάτι παραπάνω. Ίσως είναι προσωπική παραξενιά, ίσως μου άρεσε πολύ και ήθελα να κρατήσει περισσότερο.

Αυτό που θέλω να αναφέρω είναι η σιγουριά στη γραφή του. Για παράδειγμα, η ιστορία είναι σχεδόν 100% γραμμική. Δεν ξεκινάει με κάποιο μεγάλο γεγονός για να σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Ο βασικός χαρακτήρας, ο Ορφέας, βαδίζει υπομονετικά τον δρόμο του.

Καταπληκτική σκηνή η τελική… μανούρα (δεν το λες μάχη), όπου έχει διάχυτα στοιχεία τρόμου στο πώς περιγράφονται τα ερημωμένα χωριά της μαγικής Αρκαδίας, αλλά και της φρικτής αποκάλυψης. Το ευχαριστήθηκα τρομερά το συγκεκριμένο κομμάτι.

Όπως έγραψα και στο mini review μου στο goodreads, μόνο ο Γιώργος θα μπορούσε να γράψει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με πρωταγωνιστές τζιβάτους (no harm feelings).

Αν και το καλοκαίρι όπως είπαμε τελειώνει, προλαβαίνετε να το απολαύσετε παρέα με λίγες μπίρες κάτω από μια σκιά σε παραλία. Γιατί στην Άνυα, το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ.

Ανυπομονώ για το δεύτερο μέρος που αναμένεται… περιπετειώδες.