Δεν αρέσουν στο Coppola οι ταινίες της Marvel. Και τι έγινε;
Ένα από τα πιο hot θέματα της φρέσκιας θεματολογίας είναι: εκνευρίστε κλασικούς σκηνοθέτες με τις νέες ταινίες που βγάζουν ένα σκασμό λεφτά. Άρχισε με τον Martin Scorsese και συνεχίζει τώρα με τον Francis Ford Coppolla εκνευρίζοντας με της σειρά τους, τους άπαντες geeks.
Ποιος ο λόγος αυτού του εκατέρωθεν αλληλοσπαραγμού δεν έχουμε καταλάβει, ειλικρινά. Στην αρχή το πήραμε λίγο στην πλάκα, αλλά τώρα μας τη βάρεσε και σε εμάς. Μας τη βάρεσε και με τους δημιουργούς αλλά και τους αφιονισμένους οπαδούς.
Από τη μία έχεις τους Scorsese και Coppolla: που ναι μεν έχουν βγάλει αριστουργήματα της 7ης τέχνης (κυρίως ο Coppolla δηλαδή), αλλά έχουν βγάλει και ταινίες που, το λιγότερο δίχασαν τους κριτικούς και όχι με δημιουργικό τρόπο. Για παράδειγμα η 3η ταινία του Νονού ή το Δράκουλα (δείτε το αντίστοιχο άρθρο ΕΔΩ) ή για τον Scorcese το The Wolf of Wall Street.
Από την άλλη τους αρχικά θιγμένους geeks, που στο τέλος της ημέρας έχουν δίκιο, γιατί δεν μπορεί επί 24ώρου να τους λες ηλίθιους για τις επιλογές τους επειδή είσαι (πληγωμένος;) γέρος. Δεν ξέρουμε αν έχει ξεσπάσει κάποιος πόλεμος ατάκας στο Hollywood, αλλά εμείς συνεχίζουμε να προσποιούμαστε πως δεν μας αγγίζει.
Λατρεύουμε τις ταινίας goddammit, οποιουδήποτε είδους. Και για να κάνουμε ένα βιβλιοφιλικό σχόλιο, να είστε σίγουροι ότι αν ρωτούσατε τον Lovecraft για τα βιβλία του Stephen King, τα ίδια θα έλεγε. ΤΕΛΟΣ!
Και για να επανέλθουμε το τι είπε ο Coppola:
«Όταν ο Martin Scorsese είπε ότι οι ταινίες της Marvel δεν είναι σινεμά, είχε δίκιο επειδή αναμένουμε να μάθουμε κάτι από τον κινηματογράφο, περιμένουμε να κερδίσουμε κάτι, κάποια διαφώτιση, κάποια γνώση, κάποια έμπνευση. Δεν ξέρω κάποιον που να κερδίζει κάτι με το να βλέπει την ίδια ταινία ξανά και ξανά. Ο Martin ήταν ευγενικός όταν είπε ότι δεν είναι κινηματογράφος. Δεν είπε ότι είναι απαίσιες, κάτι το οποίο λέω εγώ πως είναι».
Στη συνέχεια, ο Coppola αναφέρθηκε στο Megalopolis, πρόκειται για το μεγαλύτερο project του μέχρι σήμερα. Μια ταινία για μια ουτοπία, την οποία ετοιμάζει εδώ και δύο δεκαετίες.
«Ήθελα να κάνω μια ταινία για την ανθρώπινη έκφραση του τι είναι πραγματικά ο παράδεισος επί γης. Θα έλεγα ότι είναι η πιο φιλόδοξη ταινία μου – περισσότερο και από το ‘Apocalypse Now’. Αυτό είναι το πρόβλημα. Νομίζω ότι θα κόστιζε περισσότερο από το ‘Apocalypse Now’. Θα ήταν το μεγαλύτερο budget με το οποίο έπρεπε ποτέ να εργαστώ».
