Αγαπημένε Chadwick…

Αγαπημένε Chadwick Boseman,

Δεν με ήξερες. Ονομάζομαι Γιώργος Ναστούλης και είμαι ένας 22χρονος-soon to be-φιλόλογος, ο οποίος ασχολείται με geeky ταινίες από πολλή τρυφερή ηλικία. Αν μου μίλαγες μέχρι εχθές, δε θα μπορούσα να σε θεωρήσω έναν από τους old time κλασσικούς ηθοποιούς που θα είχα στις επιλογές μου για το επόμενο πόνημα που θέλω να παρακολουθήσω, ωστόσο είχα εμπνευστεί αρκετά από το ισχυρό μήνυμα που πέρασε η ταινία σου, το Black Panther.

Πλέον θεωρούσα στάνταρ τον ρόλο σου ως βασιλιάς T’Challa στις ταινίες της Marvel, αφού ήσουν ένας άνθρωπος που με την ερμηνεία σου, έκανες άλλους να γελάσουν με την προφορά και να σε μιμηθούν, άλλους να εμπνευστούν με τον χαρακτήρα σου και ένα ολόκληρο έθνος να υποκλιθεί στο μήνυμα της ταινίας σου. Αλλά φυσικά, πάντοτε υπήρχες ως επαναστάτης στο είδος σου, έτσι δεν είναι;

Είτε ως ένας αφρό-αμερικανός, ο οποίος έγινε ο πρώτος παίκτης baseball με αυτό το χρώμα, είτε ο πρώτος αφρό-αμερικάνος δικαστής στην ιστορία της Αμερικής. Οι ρόλοι που επέλεγες ήταν πάντα αυτοί που θα έφερναν την αλλαγή και την επανάσταση και θα αναδείκνυαν μέσα από την ερμηνεία σου, την ισότητα, που τόσο πολύ πάλεψες να φέρεις σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Τελευταία σου ταινία που είδα ήταν το Da 5 Bloods και σε είδα φανερά πιο αδύνατο από τις άλλες φορές, δίχως να μπορώ να το εξηγήσω.

Γενικότερα πολλοί ήταν αυτοί που κάθισαν να ασχοληθούν με το βάρος σου, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Όλοι έψαχναν το γιατί και δεν έβρισκαν απάντηση. Μέχρι που ο θανατός σου, έφερε τις απαντήσεις που όλοι έψαχναν. Καρκίνος. Αυτή η παλιό-αρρώστια που μας έχει στερήσει φίλους, συγγενείς, τώρα στέρησε από τον κόσμο το σπουδαίο ταλέντο σου. ΣΟΚ. Όλοι κατηγορούν το 2020 και την κακή τύχη που μας έχει φέρει. Άλλωστε, δεν ήσουν ο μόνος σπουδαίος που χάθηκε, ακολουθώντας τον Kobe Bryant.

Αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο δύναμη ψυχής έδειξες. Από το 2016 που ξεκίνησες να το παλεύεις μέχρι και σήμερα, ούτε μία στιγμή δεν έδειξες μπροστά στις κάμερες πόσο πόναγες ή υπόφερες, αλλά το αντίθετο. Κάθε φορά, έδινες πράγματα σε πολλούς. Είτε στην οικογένεια σου απεριόριστη αγάπη, είτε στους συμπρωταγωνιστές σου τον απαραίτητο σεβασμό και την φιλική διάθεση που χρειάζεται μια σωστή κομπανία, είτε σε παιδιά που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα με εσένα, ένα χαμόγελο και την απαραίτητη έμπνευση, προκειμένου να συνεχίζουν να παλεύουν άλλη μια μέρα για να κρατηθούν σε αυτήν την αποφράδα, ώρες-ώρες, ζωή που παίζει διάφορα παιχνίδια σε όσους την ζουν.

Αναρωτιέμαι, ώρες-ώρες, που λες, φίλε μου Chadwick, αν τις στιγμές που σε έβλεπα όντως να δυσκολεύεσαι και να πονάς στο Da 5 Bloods, αν όντως πονούσες γιατί η ασθένεια είχε προχωρήσει σε στάδιο, που δυσκολευόσουν πλέον. Οι παραγωγές που συμμετείχες; Απαιτητικές μέχρι αηδίας. Και όμως σκέφτηκες την τέχνη σου, πιο πολύ από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Οι λέξεις που σε χαρακτήρισαν. Προσφορά, θέληση, φροντίδα και ισότητα. Σε μια εποχή που αυτά τα 4 είναι απαραίτητα όσο καμιά άλλη φορά, εσύ τα έδωσες μέχρι και το τέλος της ζωής σου. Ένας πραγματικός σούπερ-ήρωας, ένας πραγματικός βασιλιάς. Αναπαύσου εν δυνάμει, κύριε Boseman.

Εις το επανιδείν,
Γιώργος Ναστούλης