Οι απογοητεύσεις του 2018

Αρχικά είχαμε αποφασίσει, πως μετά από ένα αφιέρωμα για τα καλύτερα του 2018 (ταινίες, σειρές, μουσική), θα ακολουθούσε και ένα με τα χειρότερα αυτής της κατηγορίας.

Μετά είπαμε όμως: γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας; Έτσι μαζέψαμε όλη τη σαβούρα, υποκειμενικά κυρίως (αντικειμενικά σε μερικά) που φάγαμε το 2018 σε κάθε πιθανή έκφανση της διασκεδασής μας και σας τα παρουσιάζουμε.

Jurassic World: Fallen Kingdom (By Chris)

To προτελευταία κεφάλαιο της iconic αυτής σειράς καταφέρνει να κάνει κάτι το μοναδικό, κάτι που καμία άλλη απ’αυτές τις ταινίες δεν κατάφερε να κάνει. Τους δεινοσαύρους να μας προκαλούν χασμουρητά! Αν υπάρχει μια ταινία στην οποία θα ταίριαζε η φράση ‘’μια από τα ίδια’’, είναι σίγουρα το Fallen Kingdom. Κακό σενάριο, βαρετοί χαρακτήρες και το ακόμη χειρότερο, βαρετοί δεινόσαυροι.

Η τρέλα με το Casa de Papel (όχι η ίδια η σειρά) (By George G.)

Αν υπάρχει κάτι που με εκνεύρισε ή με ενόχλησε πολύ (και εννοώ ΠΟΛΎ) αυτό θα ήταν ο σαματάς και η φαγούρα που υπήρχε για το La Casa de Papel. Εδώ να δώσω ένα disclaimer: δεν με ενοχλούσε η σειρά, την σειρά την λάτρεψα. Συνεχίζουμε.

Αυτό που με εκνεύριζε ήταν η αναφορά της σειρά με την πρώτη ευκαιρία. Facebook, twitter και instagram είχαν γεμίσει με αναφορές στην σειρά. Έβγαινα για μια μπύρα και πάντα κάποιος υπήρχε στην παρέα να ρωτάει: “Έχεις δει Λα Κάζα;” και να λέει “Παράτα ό,τι κάνεις και δες Λα Κάζα”, άσε μας ρε Χριστιανέ μου και εσύ. Δεν λέω, πολύ ωραία σειρά αλλά δεν χρειαζόταν να την τρώμε στην μάπα καθημερινά επί μήνες.

Η εκδοχή του Venom (By Kostas)

Το Venom κατά τη ταπεινή μου γνώμη μπαίνει στα άσχημα του 2018. Και δεν αναφέρομαι τόσο καθεαυτού στην ταινία, αλλά για τη Sony και το πως χειρίστηκε τον Eddie Brock αλλά και το alter Ego του, Venom. Η Sony είχε όλες τις πιθανότητες με το μέρος της ώστε να βγάλει ένα φιλμ ενός αντι-ήρωα που θα μπορούσε να μνημονεύεται για καιρό στο Superhero cinema. Όμως επέλεξε να πάει συντηρητικά με τη nemesis του Spider-Man και κυκλοφόρησε ένα μέτριο φιλμ που όμως είχε έναν τρομερό ηθοποιό να το υποστηρίξει (σ.σ Tom Hardy). Περιμένουμε όμως τη συνέχεια να φτίαξει κάπως τα πράγματα.

Supernatural (By George G.)

Ξεκίνησε το 2005 και συνεχίζεται μέχρι και τώρα. Τις πρώτες σεζόν μόνο οι τολμηροί τις έβλεπαν μόνοι τους. Στην συνέχεια έγινε λίγο πιο “σαπουνόπερα”, αλλά δεν την λες και κακή σειρά. Μπορεί να είδα 10 σεζόν σε δύο μήνες, αλλά πλέον έχει κουράσει λιγάκι. Στις καινούργιες σεζόν του ‘Supernatural’ πάνω-κάτω το plot είναι ίδιο και οι -και καλά- ανατροπές είναι προβλέψιμες. Χρυσό, καλό το “Υπερφυσικό” αλλά πλέον είναι η τελευταία σειρά που θα δω και αν έχω χρόνο.

Mortal engines (By Nina)

Οι προσδοκίες ήταν ψηλές, καθώς αποτελεί παραγωγή του Peter Jackson, που έχει στην πλάτη του όλο τον κινηματογραφικό κόσμον του Τόλκιν, αλλά απογοητευτήκαμε. Υστερεί στο story telling με αποτέλεσμα να χάνεται το ενδιαφέρον. Φωτογραφικά δε, πολύ καλή, να τα λέμε και αυτά.

Miles Kane – Coup de Grace (By George G.)

Μπορεί ο Τέρνερ και οι Μαϊμούδες να τα πήγαν καλά το 2018, αλλά ο φίλος του frontman των Monkeys, Miles Kane, δεν μας εντυπωσίασε και τόσο. Το “Coup de Grace” είναι το τρίτο solo album του Άγγλου καλλιτέχνη. Ο ήχος είναι 100% Kane, αλλά δεν μας άρεσε. Όχι ότι δεν μας αρέσει η μουσική του γενικότερα ή το live του το καλοκαίρι που μας πέρασε, αλλά ο δίσκος δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Προσωπικά περίμενα κάτι καλύτερο, κάτι πιο δυνατό. Όταν είδα πως άρχισε να χρησιμοποιεί SG, άρχισα να έχω ελπίδες. NOT. Πολύ μέτριος δίσκος, από έναν αγαπημένο και ταλαντούχο Άγγλο μουσικό.

Συναυλία Iron Maiden (επειδή την έχασα) (by George M.)

Είχα εισιτήριο, αγορασμένο από μήνες μπροστά και επειδή έτυχε μια επαγγελματική υποχρέωση, πούλησα το εισιτήριο μου και δεν πήγα. Ήταν οι πιο πικρές πίτσες που έχω φάει ποτέ· εκείνα τα λεφτά ήταν αφιερωμένα αλλού goddamit!

Mayans MC (By Kostas)

Δυστυχώς στα miss της σεζόν θα βάλω μια σειρά για την οποία είχα μεγάλες προσδοκίες. Το Mayans MC δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει ο προκάτοχός του, το Sons Of Anarchy. Περιμένουμε τη 2η σεζόν για να δούμε αν θα αλλάξει το κλίμα.

Fifty Shades Freed (By Chris)

Τι να πρωτοπεί κάνεις για αυτόν τον κινηματογραφικό εμετό! Εμετικό σενάριο, εμετικοί πρωταγωνιστές. Προσωπικά μετά το τέλος της ταινίας έριξα tabasco στα μάτια μου και τα έκαψα. Προτιμήστε παλιά δελτία καιρού της ΕΡΤ για τους αγρότες.

Machine Head – Catharsis (by George M.)

Η μουσική των Machine Head ακολουθεί εδώ και χρόνια ένα δικό της δρόμο, οδηγούμενη από το πάθος και την οργή του Rob Flynn να καίει κάθε φορά τα ηχεία μας και από τα riffs τους. Το Catharsis ξεχωρίζει και από την επιλογή της μπάντας, να αφήσει λίγο περισσότερο να εισρεύσουν οι επιρροές τους από άλλα είδη μουσικής, που ποτέ δεν έκρυψαν πως ακούνε. Είναι διάχυτα τα hard-core και… µη metal σημεία του δίσκου, ενώ ξεκάθαρα ο Flynn προσπαθεί να τραγουδήσει διαφορετικά σε κάποια μέρη. Μουσικά, κομμάτια όπως το ομότιτλο Catharsis και το Bastards µε άγγιξαν. Το Behind The Mask µε εξέπληξε θετικά, γενικά στο σύνολο όμως, τα συναισθήματα είναι… έτσι κι έτσι. Μεγάλη προσοχή έδωσα στους στίχους του Flynn.

Κι αυτό γιατί με την κυκλοφορία του άλµπουµ, συμπληρώνονταν δυο χρόνια από το video κατά του Anselmo όπου έδειχνε όσο ποτέ, συνειδητοποιημένος για την κοινωνία που ζει. Είχε ήδη πάρει ένα διαφορετικό μονοπάτι τότε. Μέτρησα πολλές φορές τις λέξεις alone και λέξη soul. Κάποιοι θα πουν πως δεν το νιώθουν αυτό που έγραψαν, είναι εξάλλου εμπορική μπάντα. Εγώ θα πω, ότι το Catharsis είναι ένας δίσκος ενηλικίωσης, μουσικά και κυρίως στιχουργικά. Αυτό τον κάνει καλό; Θα δυσκολευτεί να αντέξει στο μέλλον.

Το Παράδοξο του Cloverfield (By George G.)

Χωρίς τρέιλερ, χωρίς κάποια (προ)ειδοποίηση, χωρίς τίποτα, μια μέρα ήταν διαθέσιμο το “Το Παράδοξο του Cloverfield” στην πλατφόρμα του Netflix. Χωρίς να έχω δει τις προηγούμενες ταινίες -Cloverfield (2008), 10 Cloverfield Lane (2016)- το τρίτο κομμάτι μου φάνηκε αδιάφορο, επαναλαμβανόμενο και κουραστικό κάποιες φορές. Η ασύνδετη συνοχή των γεγονότων καθιστά την ταινία μόνο ως μια ιδέα όπου υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ήταν, το λιγότερο,πολύ μέτρια ταινία από ότι μια κακή ταινία όπως τώρα. “ Το Παράδοξο του Cloverfield” είναι ένα λάθος ή ακόμα καλύτερα, είναι ένα παράδοξο.

Fallout 76 (By Chris)

Μόνο μια λέξη θα μπορούσε να περιγράψει αυτόν τον αχταρμά της Bethesda. ‘’Καρκίνος’’. Πρόκειται για ένα ανεκδιήγητο bug infested money grab που απλά έτυχε να λάμβανε χώρα στο σύμπαν του Fallout. Μείνετε μακριά του όπως η Λουκά απ το σατανισμό. Ξοδέψτε τα λεφτά σας σε μελομακάρονα.