Όταν κατέρρευσε ο κόσμος γύρω μου

Πως είναι όταν από τη μια στιγμή στην άλλη έρχονται όλα τούμπα; Ποια είναι τα συναισθήματα όταν βλέπεις τον κόσμο ανάποδα… στην κυριολεξία!

Ελάτε τώρα πείτε την αλήθεια. Όσοι πατήσατε για να διαβάσετε το κείμενο, περιμένατε ένα μελαγχολικό κείμενο για κάποιο χωρισμό ίσως σωστά; Εδώ όμως είμαστε schoolofrock όχι, lifo.

Και για να μείνω στο θέμα μας…. Πως μια απόφαση της στιγμής, που αντικειμενικά ήταν η σωστή, μου έδωσε τον αστράγαλο στο χέρι;;;;;

Ένα όμορφο απόγευμα Τρίτης, συγκεκριμένα στις 4/2, μόλις είχα τελειώσει τις δουλειές μου σε schoolofrock και όλο χαρά πήγαινα να συναντήσω το εταίρο μου ήμισυ. Ωραίος καιρός για βόλτα, μετά από καιρό δεν θα δούλευα… 24ωρο και θα συναντούσα το κορίτσι μου για έναν καφέ έξω. Όχι ταινίες και κλεισούρες λόγω αφραγκίας….

Ήμουν μάλιστα τόσο ανυπόμονος που κατέβηκα δυο στάσεις πριν, απ΄το Μέσο Μαζικής Μεταφοράς (μου) λόγω κίνησης. Το σημείο συνάντησης μας αρκετά ανηφορικό και αν είσαι και λίγο παχουλοκομψός, σε δυσκολεύει. Σε ένα παράδρομο εκεί κοντά, έχει στάση για αστική συγκοινωνία που ανεβαίνει αυτά τα ύψη και είσαι ο πρώτο μάγκας, ούτε λαχάνιασμα ούτε τίποτα. Έτσι λοιπόν, περίμενα…

Το λεωφορείο ήρθε όμως εγώ δεν μπήκα. Η συνείδησή μου που εκείνη ακριβώς την ώρα ξεκόλλησε από τον λήθαργό της, με “υποχρέωσε” να πάω με τα πόδια για να καταναλώσω καμιά θερμίδα παραπάνω. Η πόρτα ήταν ανοικτή εκεί μπροστά μου και όμως εγώ τη σνομπάρισα και τράβηξα ποδαράτο. Που είναι το κάρμα και οι παπαριές που λένε; Δεν θα έπρεπε να πάρω ένα βραβείο για αυτό; Π.χ. να βρω κανα δεκάευρω στο δρόμο;

ΧΑ! Στην τελική ανηφόρα πριν το σημείο συνάντησης την είδα. Ήταν κούκλα όπως πάντα η καρδερίνα μου. Θέλοντας να σπεύσω λίγα δευτερόλεπτα τον εναγκαλισμό μας, προσπάθησα να κατέβω από το πεζοδρόμιο και να πάω γρήγορα στο σημείο… μηδέν.

Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος το τι επακολούθησε ακριβώς. Είδα τον γαλάζιο ουρανό κάνα δυο φορές να αλλάζει θέση με τον δρόμο και ένα “κρακ” να ακούγεται από τον αστράγαλό μου. Μετά από μερικές στιγμές σοκ, ο πόνος με κυρίευσε αλλά σαν σωστός οπαδός του power metal, σιγοτραγούδησα το Heart Of Steel και σηκώθηκα στο ένα πόδι. Η κοπέλα μου ήρθε να με βοηθήσει, αλλά ήταν… κατουρημένη από τα γέλια. Δεν την αδικώ. Το να βλέπεις ένα διπλό ανσαμπλ (ή όπως διάολο λέγεται), από τον porky pig, είναι σκηνικό βγαλμένο απλό τα studio της Warner Bros.

Με πρησμένο όμως αστράγαλο αγνόησα την φωνή της λογικής που μου έλεγε να πάω στο νοσοκομείο και πήγα για καφέ. Ναι, ναι! Πήγα για καφέ, με το αριστερό μου πόδι να έχει γίνει σαν χωριάτικη φρατζόλα ψωμί, που μόλις έχει βγει από τον φούρνο και αναζητά το φρέσκο βούτυρο. Anyway…

Δέκα μερούλες είναι το πόρισμα. Δέκα μερούλες στο κρεββάτι και όλα καλά… Πρώτη φορά αγανακτώ επειδή με υποχρεώνει κάποιος να ξεκουραστώ και μου την σπάει…