Οδηγός: Πως (στο διάολο) δημιουργούμε μια μπάντα; pt.2

Μπορώ να πω πως δεν σκόπευα άμεσα να βάλω τον κώλο μου κάτω για να γράψω το δεύτερο μέρος αυτού του οδηγού – ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ, αλλά τα συνεχή σας κλικ, με ώθησαν  να δώσω μερικές ακόμα συμβουλές.

Δυστυχώς το “μάθε από τους αποτυχημένους”, που είναι πραγματικά ότι καλύτερο μπορείς να ακολουθήσεις στη ζωή σου, το έμαθα σε πιο… εχμ, ώριμη ηλικία. Το να είναι κάποιος επιτυχημένος, δεν έχει να σου πει και πολλά. ΟΚ, πολύ δουλειά και λίγο (ή πολύ) τύχη και μπλα-μπλα-μπλα. Ο αποτυχημένος όμως, σου ρίχνει φως στα ντουβάρια που αγνοείς ότι υπάρχουν και γλυτώνεις μερικές απροσδόκητες κουτουλιές.

Λοιπόν… φύγαμε!

[highlight ]Συνέπεια – Ηγεσία[/highlight]

Ναι το ξέρω είσαι επαναστάτης και ναι πας σε πορείες και μπλα μπλα μπλα. Η αλήθεια είναι ότι η μπάντα αν δεν λειτουργεί με στρατιωτική πειθαρχεία είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Δεν μιλάμε για 1 στο εκατομμύριο που πιθανώς 3-4-5 παιδικοί φίλοι από το νηπιαγωγείο έστησαν μια μπάντα και έχουν μια υποτυπώδη χημεία από την αρχή. Μιλάμε για το στήσιμο από την αρχή. Με αγνώστους…

Αν λοιπόν δεν είσαι σε θέση να τους επιβληθείς για την ώρα, τη διάρκεια αλλά και την προπαρασκευή (κοινός μελέτη) της πρόβας και απλά μαζεύεστε για απλό jamming επιπέδου δημοτικού και χαμούρεμα με γκόμενες, δεν πάτε πουθενά. Δεν υπάρχει δημοκρατία στην μπάντα, υπάρχει κάποιος που παίρνει την ευθύνη. Τι έγινε γατάκι; Ίδρωσε από το άγχος; Είναι λιγότερο αντιπαθητικός τώρα το Steve Harris, ε;

Ποιοι νομίζετε ότι είστε ρε άμπαλοι που χωρίς πρόβα θα πάτε να παίξετε σε μαγαζί; Ή ακόμα χειρότερα… Να στήσετε τον μαγαζάτορα; Επειδή μπορείς και παίζεις μερικά σόλο ή έγραψες στην γκόμενα σου τραγούδι ή πήρες την καινούργια schecter νομίζεις πως έπιασες κάποιο ταβάνι στην cool-αλαμάρα σου και όλα κομπλέ; Δεν μπορείς να το παίζεις Axl και Guns N’ Roses όταν το βράδυ γυρνάς στο σπίτι όπου είσαι 19 αλλά ακόμα μένεις με τους γονείς σου και τρως κεφτεδάκια. Η συνέπεια σε όλα τα παραπάνω είναι cool, γιατί θα σε οδηγήσει κάπου.

[highlight ]Ήχος[/highlight]

Ακόμα και στην πρόβα… Ζούμε πια στο 2014, δεν μπορεί η μπάντα σου να ακούγεται σαν garage από το Texas, εκτός και αν θες να ακούγεται έτσι. Αν όμως θες να παίξεις κάτι άλλο, ψάξε βρες, ξεστραβώσου και φτιάξε τον γαμημένο ήχο σου. Έχεις ξοδέψει μια περιουσία στον Thomann και έχει πάρει κάθε είδους πεταλάκι και πολυεφέ, γιατί η κιθάρα σου εξακολουθεί να ακούγεται σαν μίξερ;

Και όμως υπάρχουν λύσεις. Βαριέσαι να διαβάζεις; Είσαι σκράπας και δεν τα καταφέρνεις με τους οδηγού ή εσύ δεν μπόρεσες να βρεις έναν της προκοπής; Ας προσπεράσουμε την περίπτωση που ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΗΧΟΛΗΠΤΗ, κάπου κάπως κάποτε. Μπορείς να προσλάβεις έναν.

Αδερφέ, έχουμε ανεργία. Με ένα 20ακι τη φορά (σπασμένο, ξέρεις όλοι βάζουμε λεφτά που λέγαμε) μπορείς να έχεις ένα παιδί, που να γουστάρει και τη μπάντα και να έρχεται στις πρόβες και στα live σας. Να γίνει το περιφερειακό μέλος της μπάντας και να σπέρνετε ηχητικά (αν ξέρετε να παίζετε). Αντί να ξοδέψεις για να πάρεις ακόμα μια κιθάρα, ή μια σούπερ ντουπερ κονσόλα, χώστα και έχε έναν άνθρωπο που σπούδασε τον ήχο. Άκουσε με…

[highlight ]Image[/highlight]

Επειδή είπα πιο πάνω για σοβαρότητα και συνέπεια και να μη συμπεριφέρεσαι σαν τους G N’ R, δεν σημαίνει να μην έχει ένα image η μπάντα. Ακόμα και οι cover bands που πάσχουν από το σύνδρομο “έλα μωρέ, διασκευές παίζω”. Πρέπει να υποστηρίζεις το προϊόν σου με κάθε τρόπο χωρίς να γίνεσαι πολύ γραφικός. Δεν είμαστε στα 80’s για να ντυθείς Drug Queen, ούτε στα ’90s με την υποβόσκουσα μελαγχολία “γιατί ρε γαμώτο δεν είμαστε στα 60’s”. Καταρχάς εκμεταλλεύσου τα κοινωνικά δίκτυα και αυτό-προωθήσου.

Αν είσαι μπάντα με δικό της υλικό, βγάλε τραγούδια σου στο youtube (χωρίς ηχολήπτη αδύνατο ένα καλό αποτέλεσμα), αν όχι, βγάλε πρόβες σου παίζοντας γνωστά κομμάτια. Διαφήμιζε τα live σου με έξυπνους τρόπους και όχι απλά στέλνοντας ενοχλητικές προσκλήσεις το FB. Το ότι πάτησε κάποιος ότι θα έρθει, δεν σημαίνει ότι θα το κάνει κιόλας.

Έχε στο νου σου ότι πρέπει να δώσεις πολύ προσπάθεια και υλικό δωρεάν για να λάβεις αρχικά μια… αναγνώριση. Θες ιδέες; Πάρε την πάντα σου και στήσε σε μια κεντρική πλατεία ένα πρόχειρο ακουστικό live. Γράψε ένα χαβαλετζίδικο τραγούδι-διαφήμηση για την μπάντα.

Έχε τον ηχολήπτη ή κάποια γκρούπι (την γκόμενα σου δηλαδή γατάκι) να βγάζει συνεχώς βίντεο και φώτο από κάθε σας εκδήλωση και στο τέλος της μέρας κάνε ένα καλό (ΚΑΛΟ!) ξεκαθάρισμα του υλικού που θα ανεβάσεις στους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης. Όχι κουνημένες φώτο! Όχι “μπουκωμένα” βίντεο, ΟΧΙ!

Α, και κάτι άλλο. Μην κόβεις τα live σου για να πεις ανέκδοτα που κάνουν πολλοί τώρα τελευταία. Εκτός και αν εσύ ή κάποιον από τη μπάντα σου είναι γεννημένος stand up comedian, μη το επιχειρήσεις γιατί απλά είναι ενοχλητικό και γελοίο.

[highlight ]Προσέλαβε Μάνατζερ![/highlight]

Αν κάνεις όλα τα παραπάνω και κολλήσεις σε αυτό… Είσαι άξιος της μοίρας σου! Ναι υπάρχουν πολλές ιστορίες με μάνατζερ που έκαναν τη ζωή πατίνι σε μπάντες. Εδώ ερχόμαστε στο πόσο μπορείς να είσαι ηγέτης και να προστατεύσεις τη μπάντα σου και το πνευματικό σου έργο. Ο μάνατζερ δεν είναι ο διάολος, μπορεί να γίνει όμως. Με την καλή έννοια…

Μπορεί να σου δώσει αυτά που ποθείς, αν τα αξίζεις. Εμφανίσεις σε μαγαζιά που δεν είναι ταβέρνες, καλύτερες τιμές σε στούντιο, καλύτερη προώθηση του υλικού σας και ιδέες. Προπαντός βέβαια σε απαλλάσσει από την κουραστική διαπραγμάτευση με τους μαγαζάτορες. Αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ πρέπει να τα γράφεις όλα στα παπάρια σου. Να λαμβάνεις γνώση τι λέγεται και να παίρνεις εσύ την τελική απόφαση, αφού όλα έχουν φιλτραριστεί από τον μάνατζερ. Που φυσικά πρέπει να είναι άνθρωπος που εμπιστεύεσαι…

Και όμως υπάρχουν άνθρωποι δεν είναι επαγγελματίες με την κακή έννοια του όρου, αλλά το έχουν στο αίμα τους. Όπως και με τον ηχολήπτη, βρες κάποιον που να σας γουστάρει και καλή τύχη child.

Όλα τα παραπάνω είναι αυτά που δεν έκανα ποτέ. Ίσως χωρίς τύχη, όλα αυτά να σας δώσουν ένα απλό μεροκάματο και μια γεύση της underground rock n’ roll φάσης, αλλά όλα για αυτό δεν γίνονται. Μην ξεκινάς τη φάση για το χρήμα, ειδικά στην Ελλάδα. Ξεκίνα για το ταξίδι που είναι πανέμορφο. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από τη μουσική. Πίστεψε με…

It’ only rock n’ roll (but I like it)