Διαβάσαμε: Κάτι χαμογελάει στις σκιές του Ηλία Φουντούλη

Ένα βιβλίο, 17 ιστορίες, πολλά συναισθήματα και μερικές σημειώσεις. Ο λόγος για το βιβλίο του Ηλία Φουντούλη, Κάτι Χαμογελάει στις Σκιές (2016) των εκδόσεων Χρονικό.

Τον Ηλία τον ξέρετε οι περισσότεροι από stand up παραστάσεις, τις εκπομπές του στο youtube αλλά και στην τηλεόραση. Σίγουρα πια, θα τον έχετε τρακάρει να μιλάει για την αγάπη του, τον τρόμο και τη φαντασία, τα βιβλία αλλά και το γράψιμο στην καλύτερη εκπομπή του κόσμου, το ΑΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΒΓΕΙ. Προσωπικά, γνώρισα αυτές τις πτυχές του το 2016 στην πρώτη εμφάνισή του στο Φantasticon, ως εκθέτη όπου και μιλήσαμε από κοντά για πρώτη φορά.

Ο πάγκος του ήταν παραδίπλα από τον δικό μου και όταν τον είδα λέω… ΩΧ! Ο Φουντούλης. Ακομπλεξάριστος εκείνος ήρθε, κοίταξε το δικό μου βιβλίο και λέει: Έχεις το καλύτερο εξώφυλλο που έχω δει (ή κάπως έτσι).

Μετά τη συζήτηση μας τότε, κατάλαβα ότι και αυτός είναι ένας horrorκαμένος όπως οι υπόλοιποι και γούσταρα ακόμα περισσότερο. Τα μέλη του δημοφιλούς forum για fantasy/horror/sci-fi λογοτεχνία SFF.GR τον γνώριζαν και πιο παλιά και μάλιστα τους αφιερώνει και μια ολόκληρη ιστορία.

Πόσοι έχετε φωτογραφηθεί έξω από το σπίτι του Stephen King;

Κάτι χαμογελάει στις σκιές

Από τη στιγμή που μια «κριτική», εκτός από το κείμενο που αναπτύσσεις τις σκέψεις σου πρέπει να βάλεις και βαθμό, το βιβλίο του Ηλία αξίζει 4/5. Όπως θα δείτε όμως του βάζω 5/5 για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Έχω την εντύπωση ότι λόγω της δημοφιλίας του, ο Ηλίας και το βιβλίο του, έχουν δεχτεί πιο σκληρές (αλλά όχι άδικες) κριτικές σε σχέση με βιβλία που είναι στο ίδιο επίπεδο.

Και εξηγούμαι, αφού αναφέρω ότι δεν είναι άδικες, απλώς σκληρές. Το βιβλίο το κατάπια στην ουσία σε δύο μέρες. Είναι διασκεδαστικό και ρέει σα νεράκι μέσα σε υπόνομο, καθώς μετά από κάποιες ιστορίες, αισθάνεσαι βρώμικος, επειδή απόλαυσες την Κατσαριδομανα, ένοχος επειδή γέλασες με τις γάτες και άδειος επειδή ταυτίστηκες με τον ηλεκτρικό ή το χρόνου όμως θα πάω.

Είναι όλες οι ιστορίες στο ίδιο επίπεδο; Όχι… Θέλανε κάποιες λίγο ψωμάκι ακόμα; Ναι (καρβέλια). Καταφερε όμως να δημιουργήσει εικόνες και να μπει στο πετσί μου, έστω σε κάποια σημεία; Το απάντησα ήδη νομίζω αλλά προσθέτω πως, στην ιστορία με τον βάκιλο, παράτησα το βιβλίο για να κάνω ένα απολαυστικό μπάνιο με μπεταντίν, σαν τον Κατακουζηνό και να μείνω νηστικός δύο μέρες.

Πιστεύω πως ένα βιβλίο πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι φίλος σου. Να μην το φοβάσαι ή το βαριέσαι ή το διαβάζεις καταναγκαστικά. Να είναι ο προσωρινός κολλητός σου που ανυπομονείς να τελειώσεις τις δουλειές σου για να τον συναντήσεις και πάλι.

Το μόνο που φοβόμουν ήταν το ποσό θα χρησιμοποιήσει το διάσημο όπλο του ο Ηλίας, δηλαδή το χιούμορ του και με χαρά διαπίστωσα ότι το έκανε όσο χρειαζόταν και το επέτρεπαν κάποιες ιστορίες, χωρίς να σε πετάει έξω από τον κόσμο που έφτιαχνε.

Κλείνοντας, το μόνο που έχω να προσθεσω είναι ότι έχουν υπάρξει και καλύτερα βιβλία ως ντεμπούτο συγγραφέων (εκτός αν ο Ηλίας μετράει και το βιβλίο με το γιαούρτι), αλλά και πάρα πολλοί θα θέλανε/θέλαμε να έχουμε το Κάτι Χαμογελάει στο Σκιές ως δικό μας έργο.

Η σελίδα του Ηλία στο Facebook

Η σελίδα του βιβλίου στο Goodreads.

Το βρίσκετε… παντού.