Who are you?  I am Kurt Cobain

[dropcap size=dropcap]Π[/dropcap]ολλοί έχετε την απορία (μαζί και εμείς στο School Of Rock) τι το ιδιαίτερο έχει το νέο ντοκιμαντέρ για τον Kurt Cobain, Montage Of Heck. Και με το δίκιο σας (μας) αφού μπορεί κανείς, αν ψαχτεί λίγο πρώτα, να βρει στο διαδίκτυο αρκετά τέτοιου είδους εγχειρήματα για τον Cobain και τους Nirvana γενικότερα. Το παρακάτω κείμενο όμως της Kathryn Bromwich από την εφημερίδα The Guardian μας εξάπτει το ενδιαφέρον.

Η ταινία έχει προβληθεί σε αρκετά φεστιβάλ για κριτικούς και όχι μόνο και αναμένουμε την τηλεοπτική της προβολή από το HBO στις 4 Μαΐου. 

Στην αρχή τον βλέπουμε σαν ένα χαρούμενο ξανθό μωρό ακόμα, στην τρυφερή ηλικία του ενός έτους να σβήνει το κερί της πρώτης τούρτας γενεθλίων του. Λίγο αργότερα το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνετε στα τρίτα γενέθλια της ζωής του ντύμένο σαν Batman, πάντα περιτριγυρισμένος από την οικογένεια του και ανθρώπους που (φαίνεται) ότι τον αγαπούν. Στην συνέχεια τον βλέπουμε στην ηλικία των έξι ετών να παριστάνει τον ενήλικα και να κάθετε σε ένα παγκάκι διαβάζοντας μια εφημερίδα ενώ δίπλα του είναι η αδερφή του παριστάνοντας ότι σιδερώνει. Γενικά όσο χαρούμενη και ελπιδοφόρα είναι η αρχή για αυτόν τον ξανθό μπόμπιρα, όλοι ξέρουμε δυστυχώς το τέλος αυτού του ντοκιμαντέρ.

Τον Γενάρη (28 Ιανουαρίου 2015) που μας πέρασε, στο Sundance Film Festival, έκανε πρεμιέρα το Ντοκιμαντέρ του Brett Morgen, Kurt Cobain: Montage of Heck. Όπως όλοι μπορούν να καταλάβουν είναι ένα έργο που μιλάει για την ζωή ενός εκ των μεγαλύτερων rock star της γενιάς X. Η αρχική ιδέα ήταν της Courtney Love που ήρθε σε επαφή με τον, υποψήφιο για Oscar το 1997 (On the Ropes), Morgen που δήλωνε μεγάλος οπαδός του Kurt Cobain και των Nirvana για την υλοποίηση του.

Αρχικά είναι το πρώτο το οποίο δεν αναφέρει απλά κάποια γεγονότα, καθώς τα γεγονότα αυτά είναι η πρώτη φορά που εξιστορούνται από ανθρώπους που αποτελούσαν μέρος της ζωής του Cobain, όπως η κόρη του, η γυναίκα του (Courtney Love) αλλά και πολλούς άλλους. Υπάρχουν ακόμα και κομμάτια στα οποία ο ίδιος ο Cobain εξιστορεί διάφορες στιγμές στην ζωή του που κανείς δεν τις είχε ξανακούσει πιο πριν, όπως την προσπάθεια του όταν ήταν ακόμα έφηβος να χάσει την παρθενιά του. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Brett Morgen, μέσα στα 7 χρόνια που ετοίμαζε το ντοκιμαντέρ, κάποια στιγμή βρήκε μερικές κασέτες ήχου που ήταν κάτι σαν το ημερολόγιο του Kurt.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα που έχει το Kurt Cobain:Montage of Heck είναι ότι χρησιμοποιεί animation κλιπάκια σαν σφήνες μεταξύ των βίντεο που μας δείχνουν τον έφηβο Kurt να προσπαθεί να «βρει» τον εαυτό του αλλά και τα προβλήματα που είχε εκείνη την περίοδο, με  τον χωρισμό των γονιών του να δίνει ένα πρόωρο τέλος στην αθωότητα της ηλικίας του.

Κατά την γνώμη μου ένα έργο, σε οποιαδήποτε μορφής τέχνης και αν υπάγετε, για να θεωρηθεί πετυχημένο (πέραν των πωλήσεων) είναι να μπορεί να σου γαργαλίσει τα συναισθήματα σου, είτε αυτό λέγετε φόβος, είτε χαρά, είτε το οτιδήποτε. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε τα πάντα. Από ελπίδα για αυτόν τον ταλαντούχο νέο, μέχρι θλίψη και ίσως ακόμα και θυμό για την άδοξη κατάληξή του.

Επίσης, όλοι όσοι ακούνε το όνομα του frontman των Nirvana το έχουν ταυτισμένο με ναρκωτικά και γενικά με τον τρόπο που τελείωσε η ζωή του. O Morgen, μας παρουσιάζει αρκετά βίντεο με μια πλευρά του χαρακτήρα του Cobain που έχει προβληθεί πάρα πολύ λίγο. Αυτή του στοργικού πατέρα και του αγαπημένου συζύγου (τουλάχιστον μέχρι πριν αρχίσει η….. κατρακύλα). Αξίζει να σημειωθεί ότι στον Morgen δόθηκε πλήρης πρόσβαση σε αρχεία που είχε η οικογένεια του.

Τέλος, μιλάμε για ένα έργο όπου, εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα της ίδιας θεματολογίας, είναι το μοναδικό που είχε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το υλικό των Nirvana. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο προσεγμένη και καλή δουλεία έχει γίνει (βέβαια το γεγονός ότι μέρος της παραγωγής αποτελούσε και η κόρη του Cobain, Frances Bean Cobain, απλούστεψε και διευκόλυνε πολύ τα πράγματα).

Εν κατακλείδι, το προτείνω  ανεπιφύλακτα ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει Nirvana. Δεν θα αναφέρω καν το ότι αρκετά περιοδικά και sites, μεταξύ αυτών και το NME (New Music Express), το έχουν βαθμολογήσει με 9/10.