Παιδικές αναμνήσεις #1 (ανατριχίλες)
Μια σειρά αφιερωμάτων που δεν ξέρω που μπορεί να τελειώσουν, αλλά ξεκινάνε σήμερα, 13 Δεκεμβρίου. Παιδικές αναμνήσεις. Και τι καλύτερο από το να πάμε με το “ρεύμα” της στοιχειωμένης αύρας αυτής της ημερομηνίας. Οι αναμνήσεις ξεκινούν με ‘ξόρκισμα των παιδικών ανατριχίλων που, τουλάχιστον ο γράφων αποκόμισε…
Η τηλεόραση υπήρξε ένα πολύ μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μας εκεί στα early 90’s (οπότε μην κατηγορείται τη σημερινή νεολαία του facebook) και έτσι βρεθήκαμε πολλές φορές εκτεθειμένοι σε ιδιάζουσες περιπτώσεις προγραμμάτων.
Όχι, όχι κύριες και κύριοι. Δεν αναφέρομαι στο θρυλική σειρά Goosebumps (επειδή τιτλοφορώ το κείμενο ανατριχίλες), αλλά τον Mickey Mouse και το Tom & Jerry.
Ναι καλά διαβάζετε. Από σειρές όπως το Thundercats (πολύ αργότερα το tales from the crypt), περιμένεις από που μπορεί να σου έρθει αλλά από τα μπουλούκια των γατιών, σκυλιών και ποντικιών, όχι.
Πιθανώς να υπερβάλλω, πιθανώς να παραείμαι λοξός. Αλλά, αν σας είχαν διαφύγει μικροί τα εν λόγω προγράμματα ή συγκεκριμένα επεισόδια τους, τότε αφιερώστε 20 λεπτά να τα δείτε μαζί μας και να κρίνεται από μόνοι σας. Απαραίτητη προϋπόθεση να φοράτε τον μανδύα του παιδιού που όλοι έχουμε κρυμμένο.
Πάντως έχει φάση το γεγονός ότι τα δυο σκηνικά ξεκινάνε και τελειώνουν δίπλα σε τζάκι, πως υπάρχει θύμα μια χοντρή γάτα που την πάτησε οδοστρωτήρας και πως με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο “διδάσκουν” την ηθική ζωή όσο είσαι ζωντανός. Ενώ πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά για το voice acting σε όλα εκείνα τα cartoon. Ο σταθμάρχης του Jerry σου προκαλεί ανατριχίλες.
Α και κάτι άλλο. Πως διασκεδάζαμε σαν παιδάκια (εγώ ακόμα το κάνω) με κινούμενα σχέδια 50ετίας και βάλε;
Ιδού:
Pluto’s Judgment Day (1935)
Tom & Jerry – Heavenly Puss (1949)
