Οι πιο σοκαριστικές ταινίες τρόμου και μη pt.2
Αρρωστημένες / ενοχλητικές / αηδιαστικές / ανατριχιαστικές. Οι πιο σοκαριστικές ταινίες. Tο είδος αυτό που εύχεσαι να μην είχες κάνει το λάθος να δεις ή που θα τις ξαναδείς καμιά 100στη φορές επειδή ναι είσαι ψυχάκιας και ναι αγαπάς ιδιαίτερα αυτήν την κατηγορία.
Δεν έχουν όμως όλοι τις ίδιες αντοχές στον τρόμο, ειδικότερα όπως παρουσιάζεται στη μεγάλη οθόνη, όπου η χρήση της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας στον τομέα των ειδικών και ψηφιακών εφέ αλλά και του μακιγιάζ, μπορεί να ζωντανέψει τους πιο φριχτούς και αποκρουστικούς εφιάλτες.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος από τις πιο σοκαριστικές ταινίες, τρόμου και μη και ποιες απαγορεύτηκαν τελείως σε κάποιες χώρες.
Διαβάστε το πρώτο μέρος
August Underground Mordum
To πιο απεχθές και κατακριτέο δημιούργημα, η τριλογία snuff ταινιών του Fred Vogel είναι όσο πιο αληθοφανής παίρνει. Θα μπορούσες άνετα να μπερδέψεις το δεύτερο αυτό μέρος της ανατριχιαστικής τριλογίας με αυθεντικό εγκληματικό υλικό, τόσο γνήσιο μοιάζει! Από τo πρώτο λεπτό μέχρι το τέλος, κάθε σκηνή είναι σκοτεινή, μαύρη, διεστραμμένη, πρωτόγνωρα σαδιστική και βίαιη. Η πλοκή και πάλι απουσιάζει, αν και λειτουργεί υπέρ του τρόμου καθώς το χάος που αναδίδει δεν έχει καμία αναφορά στον κόσμο της λογικής.
Στο πρώτο August Underground (2001), 2 φίλοι κακοποιούν και σκοτώνουν ανθρώπους που έχουν αιχμαλωτίσει στο υπόγειο του σπιτιού τους ενώ παράλληλα βγαίνουν στους δρόμους και με αφορμή καβγάδες που δημιουργούν, κακοποιούν τα θύματά τους
Στο δεύτερο August Underground’s Mordum (2003) μια παρέα εφήβων κακοποιούν και σκοτώνουν ανθρώπους διαπράττοντας βιασμό, κανιβαλισμό και νεκροφιλία σε διάφορα θύματά τους
Στο τρίτο August Underground’s Penance (2007) η κακοποίηση και οι φόνοι αθώων ανθρώπων συνεχίζονται. Νέο στοιχείο στην ταινία, η κακοποίηση ζώων.
Οι δημιουργοί έκαναν πολύ κόπο να την κάνουν να μοιάζει με αληθινό snuff, με την εγκληματική αυθεντικότητά της να μη γνωρίζει όρια.
The Human Centipede 2 (Full Secuense) (2011)
Ας ήμαστε ειλικρινείς, στον κόσμο του gore έχουμε δει πολύ χειρότερα φιλμ από το The Human Centipede. Όπως ας πούμε το The Human Centipede 2!
Εδώ ο Tom Six (σκηνοθέτης) παίρνει το αίμα του πίσω. ‘Σοκαριστήκατε από το πρώτο φιλμ; Καθίστε να δείτε τι μπορώ να κάνω ακόμα.’
Βλέπουμε έναν μουντζουρωμένο ασπρόμαυρο χαρακτήρα, τον Martin (κάποιον Laurence R.Harvey, ο οποίος δεν είναι ηθοποιός άρα τρομάζει με την καλή ερμηνεία του… μήπως απλά έπαιξε τον εαυτό του;) να επιδίδεται σε φρικιαστικές πράξεις.
Κατά τη διάρκεια της δουλειάς του ως νυχτοφύλακας σε υπόγειο γκαράζ του Λονδίνου, ο Martin βλέπει ξανά και ξανά το The Human Centipede του Tom Six με εμμονή σε κάθε μικρή λεπτομέρεια. Έχει κατοικίδιο μια σαρανταποδαρούσα (δεν ήξερα ότι είναι τόσο τρομακτικές) και κρατάει ένα ντοσιέ με όλες τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος που θέλει να κάνει: Την Human Centipede με 12 ανθρώπους.
Ζει με τη μητέρα του η οποία θα ήθελε να τον σκοτώσει και γενικά ζει μια καταθλιπτική ζωή. Συλλέγει λοιπόν ανθρώπους για να αντιγράψει τον καθηγητή Heiter ( The Human Centipede 1), έστω κι αν δεν είναι χειρούργος αλλά ένας άσχετος παρανοϊκός.
Συρραπτικά, σφυριά, χωνιά και φυσικά ένα ολόκληρο νοικοκυριό από μαχαιροειδή, είναι ό,τι έχει διαθέσιμο και ξεκινά (η πλάκα είναι ότι τα καταφέρνει!). Διαπίστωση:ο Tom Six αγαπάει τρελά την ταινία που έκανε το 2009.
Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη του που στο sequel βάζει τον ήρωα του να τη βλέπει και να εμπνέεται από αυτήν. Για κάποιο μάλιστα λόγο, μας δείχνει 3-4 φορές τα credits τέλους της πρώτης ταινίας.
Οκ, το έπιασα… ο Tom Six πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος από τους συνεργάτες του, γι’ αυτό και οι τίτλοι του πρώτου στο sequel. Όσο για τις εικόνες, αυτές ναι, μπορεί να σοκάρουν. Αν όχι να σοκάρουν τους μυημένους, να τους αηδιάσουν σίγουρα.
Ωστόσο, το Full Sequence δεν είναι τίποτε περισσότερο από ‘σοκάρω για να σοκάρω’. Στο πρώτο υπήρχε τουλάχιστον μια πλοκή. Είχαμε τις δύο Αμερικανίδες που αναγκάζονται να μείνουν στο σπίτι του τρελού – περίπου όπως ξεκινάνε όλα τα θρίλερ στο Hollywood. Το Full Sequence μοιάζει με ένα μεγάλο trailer που δείχνει μόνο τις καλύτερες σκηνές, αφήνοντας να εννοηθεί το αυτονόητο, ότι κάπου μέσα υπάρχει προφανώς μια πλοκή.
Η ταινία απαγορεύτηκε σε 25 χώρες και στο Ηνωμένο Βασίλειο προβλήθηκε μετά την αφαίρεση 30 σκηνών!
Caligula (1979)
Η πιο αμφιλεγόμενη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Μόνο αυτή τολμάει να δείξει τη διαστροφή και την παρακμή της αυτοκρατορικής Ρώμης.
Σε σκηνοθεσία του Tinto Brass με επιπλέον σκηνές γυρισμένες από τους Bob Guccione και Giancarlo Lui, σχετικά με τη ζωή του αυτοκράτορα Γάιου Καίσαρα Γερμανικού που έμεινε γνωστός στην ιστορία σαν Καλιγούλας. Πρωταγωνιστεί ο Malcolm McDowell και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί σε μια αναπαράσταση της ανόδου και της πτώσης του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στις διαβόητες σεξουαλικές συνήθειες του, όσο και των συγχρόνων του.
Η ταινία αντιμετώπισε βαρύτατες κριτικές. Θεωρήθηκε αντιφατική όχι μόνο για την απεικόνιση της ωμής βίας αλλά και για τις άπειρες γυμνές σκηνές και την παρουσίαση των σεξουαλικών προτιμήσεων του Καλιγούλα απέναντι στο πρόσωπο της αδερφής του… και όχι μόνο! Ναι, δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα στον Jaime Lannister.
Μια ολόκληρη γενιά μετά παραμένει σαν μια από τις πιο μισητές ταινίες. Τόσο ο βραβευμένος με Oscar Peter O’Toole όσο και ο Malcolm McDowell εξέφρασαν τη μετάνοια τους για τη συμμετοχή τους στην ταινία. Από ότι είχε δηλώσει ο πρώτος, γνώριζε το ιδιόρρυθμο στιλ του project αλλά δεν ήξερε ότι στο μοντάζ, οι συντελεστές της ταινίας θα έβαζαν τόσες σκηνές σεξ, που γυρίστηκαν αργότερα ερήμην του.
Χαρακτηριστική η σκηνή του βιασμού του γαμπρού πριν το γάμο του από τον Καλιγούλα! (Μεταξύ μας, για τσόντα είναι ποιοτική).
Freaks (1932)
Ακόμα και μια ταινία του προηγούμενου αιώνα είχε υποστεί αυστηρή λογοκρισία καθώς απαγορεύτηκε σε Φινλανδία, Ιρλανδία, Ιταλία αλλά και στη Βρετανία, από το 1932 μέχρι το 1963. Η ταινία είχε χαρακτηριστεί πρωτοποριακή για την εποχή της καθώς παρουσιάζει τη ζωή μερικών απόκληρων της κοινωνίας, που ζουν στο περιθώριο εξαιτίας της μοναδικής τους εμφάνισης.
Επιβιώνουν δε, ως εκθέματα σε τσίρκο.
Η ταινία απεικονίζει τον γάμο μιας πανέμορφης γυναίκας με έναν νάνο που εργάζονται στο τσίρκο. Όταν καταλήγει δηλητηριασμένος από αυτήν και τον γόη φίλο της τα υπόλοιπα «φρικιά» αποφασίζουν να εκδικηθούν με τον δικό τους τρόπο.
Αυτό που έκανε την ταινία να βρεθεί στα τοπ, είναι ότι ο σκηνοθέτης της, Tod Browning, συμπεριέλαβε στην ταινία ανθρώπους οι οποίοι είχαν σωματικές δυσμορφίες. Αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει κουστούμια και make up και επέλεξε κανονικούς ανθρώπους. Δεδομένου της εποχής, η επιλογή αυτή σόκαρε το κοινό. Μετά την εν λόγω ταινία o σκηνοθέτης, δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να βρει και πάλι δουλεία
Guinea Pig: Flower of Flesh and Blood (1985)
Βασισμένη σε ιστορίες ιαπωνικού manga, παρέχει χορταστικές ματιές στη ζωή ενός ψυχοπαθούς. Παρά την παιδιάστικη πλοκή και τα μόλις 42 λεπτά της διάρκειάς του, το φιλμ δεν είναι παίξε-γέλασε και σίγουρα όχι για τον καθένα. Ο διεστραμμένος φονιάς απαγάγει μια γυναίκα και την οδηγεί στο σπίτι του, όπου ντυμένος σαμουράι τη διαμελίζει αργά και βασανιστικά, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της αποτρόπαιης διαδικασίας, όπως φυσικά και οι δημιουργοί.
Η έλλειψη μάλιστα πλοκής, αλλά και αιτιάσεων για όλη αυτήν τη βαρβαρότητα λειτουργεί υπέρ του τρόμου. Παρά το γεγονός ότι τα «Guinea Pig» είναι μια σειρά 7 αιματοβαμμένων ταινιών, είναι η συγκεκριμένη – και δεύτερη – απόπειρα που έκλεψε όλη τη δόξα, αναγκάζοντας τους κριτικούς που άντεξαν να τη δουν ως το τέλος να την αποκαλέσουν «ποpvό βασανισμού». Το γεγονός μάλιστα ότι μοιάζει με αληθινότατη ταινία snuff έκανε τον Charlie Sheen, όταν την πρωτοείδε σε βιντεοκασέτα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, να επικοινωνήσει με το FBI!
