Ο “πυρετός” του χρυσού (Κάποτε στο Κοντάικ)
Καλά μην το παίρνετε τοις μετρητοίς κιόλας… Δεν κάνω λόγω για το πολύτιμο μετάλλευμα, αν και περί “μεταλλεύματος” πρόκειται. Σαν άλλος Σκρουτζ Μακ Ντακ στο Κλοντάικ, ο γράφων οργώνει το διαδικτυακό λαβύρινθο καθημερινά να βρει κάτι που να του κάνει “κλικ” στα αυτιά.
Και ενίοτε βρίσκει…
Φυσικά δεν μιλώ για τους φτασμένους καλλιτέχνες και γκρουπ που με τα πάνω τους και τα κάτω τους, κάποια στιγμή σε απογοητεύουν αλλά και άλλες σε ενθουσιάζουν. Παράδειγμα οι Iced Earth.
Ποιος μπορεί να πει ο το Plagues Of Babylon, κομμάτι που δόθηκε στη δημοσιότητα για προακρόαση πριν την κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ, δεν ενθουσίασε τους πάντες; Όταν το πρωτόακουσα αισθάνθηκα ότι ήμουν 17 χρόνια πίσω και άκουγα το Dark Saga. Υπερβολές; Ίσως… Το θέμα είναι πως από μια μπάντα όπως οι Iced Earth, περιμένει το “κάτι”. Όσο και αν αργήσει αυτό…
Σε μια αρκετά “απομεταλλωμένη” εποχή, που το hip hop και τα ιδιώματα του (δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω) δείχνει να σαρώνει τα πάντα και ο Keyne West να λέει ότι αυτό είναι το σύγχρονο rock n’ roll με αυτόν να είναι ο νέος Elvis (καλά δεν το είπε και έτσι), φρέσκες rock/metal δημιουργίες που πατάνε στις νόρμες του παρελθόντος, είναι ευπρόσδεκτες.
Ναι, δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο και αυτά που παίζουν είναι ειπωμένα (ίσως χιλιοειπωμένα) από άλλες ιστορικότητες μπάντες στα 80’s. Εμένα όμως δεν με πείραξε ποτέ αυτό προσωπικά… Είμαι της “φάσης” ότι αν μια ιστορία είναι καλοειπωμένη, αξίζει. Και ας την έχω ξανακούσει.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο Rockguide.gr, τον απόλυτο οδηγό για την rock διασκέδαση.
